Wyrok NSA z dnia 17 maja 2023 r., sygn. I FSK 949/19

Podatek od towarów i usług; Podatkowe postępowanie

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Janusz Zubrzycki, Sędzia NSA Marek Zirk-Sadowski, Sędzia WSA del. Elżbieta Olechniewicz (sprawozdawca), Protokolant Katarzyna Nowik, po rozpoznaniu w dniu 17 maja 2023 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej D. J. W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 8 lutego 2019 r., sygn. akt I SA/Po 897/18 w sprawie ze skargi D. J. W. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Poznaniu z dnia 28 sierpnia 2018 r., nr 3001-IOV1.4103.57.2018 w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2013 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości, 2) uchyla zaskarżoną decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Poznaniu z dnia 28 sierpnia 2018 r. nr 3001-IOV1.4103.57.2018, 3) zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Poznaniu na rzecz D. J. W. kwotę 26.402 (dwadzieścia sześć tysięcy czterysta dwa) złote tytułem zwrotu kosztów postępowania za obie instancje.

Uzasadnienie

1. Wyrok Sądu pierwszej instancji.

1.1. Zaskarżonym wyrokiem z dnia 8 lutego 2019 r., sygn. akt I SA/Po 897/18, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu, po rozpoznaniu skargi D. J. W. (dalej: Strona lub Skarżący) na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Poznaniu (dalej: organ drugiej instancji lub DIAS) z dnia 28 sierpnia 2018 r. w przedmiocie nadwyżki podatku naliczonego nad należnym w podatku od towarów i usług do zwrotu na rachunek bankowy za poszczególne miesiące 2013 r., działając na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, ze zm., dalej: p.p.s.a.), oddalił skargę (opisany wyrok i powołane w uzasadnieniu orzeczenia sądów administracyjnych dostępne są na: www.orzeczenia.nsa.gov.pl).

1.2. Z uzasadnienia zaskarżonego wyroku wynika, że Skarżący prowadził działalność gospodarczą i jako podatnik podatku VAT składał deklaracje VAT-7, rozliczając w nich sprzedaż towarów pod marką M. wg stawek 23%, 8% i 5%. Pierwotnie złożone deklaracje były następnie korygowane poprzez zmianę stosowanej przez Skarżącego stawki 8% na 5%. Uzasadniając korektę Skarżący wyjaśnił, że prowadzi działalność gospodarczą w ramach sieci restauracji szybkiej obsługi posługując się licencją udzieloną przez M., a w okresie, którego dotyczy korekta, Skarżący traktował dla potrzeb VAT sprzedaż produktów spożywczych wewnątrz punktów sprzedaży pod marką M., jako świadczenie usługi gastronomicznej, stosując właściwą dla tego typu świadczeń stawkę podatku VAT (zasadniczo w wysokości 8%). Strona zaznaczyła, że korekta dotyczy wyłącznie tych dostaw towarów, które zostały udokumentowane paragonami fiskalnymi (sprzedaż detaliczna) i dotyczy jedynie sprzedaży produktów wewnątrz punktów sprzedaży pod marką M. Korekta nie obejmuje sprzedaży artykułów kawiarnianych (takich jak kawa, herbata, inne napoje gorące, soki, woda mineralna, napoje mleczne, ciasta, desery, ciastka) dokonywanej w ramach funkcjonowania stoisk kawiarnianych.