Wyrok NSA z dnia 12 lipca 2023 r., sygn. I FSK 481/19

Podatek od towarów i usług; Inne

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Sylwester Golec, Sędzia NSA Mariusz Golecki, Sędzia WSA (del.) Maja Chodacka (sprawozdawca), Protokolant Justyna Papiernik, po rozpoznaniu w dniu 12 lipca 2023 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej S. sp. z o.o. z siedzibą w C. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 27 listopada 2018 r., sygn. akt I SA/Kr 742/18 w sprawie ze skargi S. sp. z o.o. z siedzibą w C. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Krakowie z dnia 8 maja 2018 r., nr 1201-IOV-3.4103.64.2018.11 oraz nr 1201-IOV-3.4103.68.2018.3 w przedmiocie podatku od towarów i usług za marzec i lipiec 2014 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od S. sp. z o.o. z siedzibą w C. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Krakowie kwotę 5.400 (słownie: pięć tysięcy czterysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrok Sądu I instancji.

1.1. Zaskarżonym wyrokiem z dnia 27 listopada 2018r. sygn. akt I SA/Kr 742/18 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie oddalił skargę S. Sp. z o.o. z siedzibą w C. na decyzje Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z dnia 8 maja 2018r. nr 1201-IOV-3.4103.64.2018.11, 1201-IOV-3.4103.68.2018.3, w przedmiocie podatku od towarów i usług za marzec i lipiec 2014r. Wymieniony wyrok oraz pozostałe orzeczenia sądów administracyjnych przywołane w niniejszym uzasadnieniu publikowane są na stronach internetowych Naczelnego Sądu Administracyjnego: http://orzeczenia.nsa.gov.pl.

1.2. Z uzasadnienia powyższego orzeczenia wynika, iż organy ustaliły, że w ewidencjach zakupu prowadzonych dla celów podatku od towarów i usług za miesiące marzec i lipiec 2014r. spółka zaewidencjonowała i odliczyła podatek naliczony wynikający z jedenastu łącznie faktur VAT za usługi budowlane wystawionych dla niej przez P. K. na łączną kwotę 202 500 zł (VAT 46 575 zł), które nie dokumentują rzeczywistych zdarzeń gospodarczych. Działalność prowadzona przez P. K. była bowiem działalnością fikcyjną. Firma P. została na podstawie okoliczności stwierdzonych przed organami podatkowymi wpisana do informatycznej bazy danych w części "podatnik nierzetelny, nieistniejący". Oznacza to, że podatnik jest jednocześnie nierzetelny - bo mimo prowadzenia działalności gospodarczej nie wywiązywał się ze swoich obowiązków wobec urzędu, tj. nie składał deklaracji VAT, nie odprowadzał należnych podatków, oraz nieistniejący, gdyż pod wskazanymi adresami prowadzenia działalności gospodarczej nie wykonywał tej działalności, ani nie przebywał pod adresem wskazanym, jako rejestracyjny. Sąd pierwszej wskazał, na brak wiarygodnych dowodów bezpośrednich, z których wynikałoby, że transakcje wskazywane w spornych fakturach zostały faktycznie zrealizowane przez ich wystawcę, a także na fakt nie przedstawienie przez samego podatnika takich dowodów. W szczególności na brak infrastruktury potrzebnej do prowadzenia przez P. K. działalności gospodarczej na tak znaczną skalę, brak majątku trwałego niezbędnego do prowadzenia takiej działalności oraz majątku adekwatnego do jej skali i rozmiarów, brak zaplecza magazynowego, brak pracowników, dokonywanie operacji na rachunku bankowym należącym do osoby trzeciej (D. K.), która w dodatku nie miała świadomości ich otrzymywania, ani wiedzy w zakresie związanym z wystawionymi fakturami, na dowodach wypłat gotówkowych nie sposób zidentyfikować podpisów osób wypłacających i otrzymujących gotówkę, ani prac będących przedmiotem zapłaty, sformułowanie treści umowy o roboty budowlane zwłaszcza w zakresie przedmiotu robót i wynagrodzenia w sposób tak lakoniczny, że w istocie realizacja zlecenia nie była możliwa, treść protokołu odbioru robót, dyskwalifikująca ów protokół, jako dokument potwierdzający wykonanie prac budowlanych.