Wyrok NSA z dnia 25 lipca 2023 r., sygn. II FSK 254/21

Podatek dochodowy od osób fizycznych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Tomasz Zborzyński, Sędzia NSA Maciej Jaśniewicz (sprawozdawca), Sędzia WSA del. Alicja Polańska, , Protokolant Adrianna Siniarska, po rozpoznaniu w dniu 25 lipca 2023 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej J. S. i E. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 8 października 2020 r. sygn. akt I SA/Po 185/20 w sprawie ze skargi J. S. i E. S. na decyzję Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Poznaniu z dnia 31 grudnia 2019 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2013 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości, 2) uchyla decyzję Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Poznaniu z dnia 31 grudnia 2019 r. nr [...], 3) odstępuje od zasądzenia zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego w całości.

Uzasadnienie

1.1. Wyrokiem z 8 października 2020 r., sygn. akt I SA/Po 185/20, po rozpoznaniu sprawy ze skargi J. B.– S. i E. S. (dalej: "Skarżący") na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Poznaniu (dalej: "DIAS") z 31 grudnia 2019 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2013 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm., dalej: "p.p.s.a.") oddalił skargę. Wyrok ten jest dostępny w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych (na stronie www.orzeczenia.nsa.gov.pl, dalej: "CBOSA).

1.2. Sąd pierwszej instancji przedstawił następujący stan faktyczny sprawy. Naczelnik Urzędu Skarbowego P. (dalej: "NUS") decyzją z dnia 11 czerwca 2019 r. określił Skarżącym zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2013 r. w wysokości 400.463,00 zł. W uzasadnieniu organ podatkowy I instancji wskazał, że Skarżący w różnych latach podatkowych udzielał pożyczek osobom fizycznym oraz osobom prawnym z kapitału prywatnego w następstwie czego w 2013 r. otrzymywali spłaty części z udzielonych pożyczek, wraz z odsetkami od pożyczek oraz dokonali sprzedaży nieruchomości przejętych na zabezpieczenie swoich wierzytelności. Z uwagi na wielość zawieranych umów w zakresie udzielania pożyczek oraz innych czynności zmierzających do zabezpieczenia ich spłaty, organ stwierdził, że podatnicy prowadzili w tym zakresie działalność gospodarczą. Organ ustalił, że Skarżący w 2013 r. osiągnęli przychód z działalności gospodarczej w wysokości 2.375.632,00 zł, w tym 1.800.000,00 zł ze sprzedaży nieruchomości (na podstawie aktu notarialnego z 26 czerwca 2013 r.) oraz ponieśli koszty uzyskania przychodu z tego źródła w kwocie 1.095.300,00 zł. Jednocześnie organ wskazał, że w związku z tym, iż Skarżący nie prowadził w 2013 r. podatkowej księgi przychodów i rozchodów kierując się art. 23 § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j.: Dz. U. z 2019 r. poz. 900 ze zm., dalej: "O.p.") odstąpił od określenia podstawy opodatkowania w drodze oszacowania, bowiem dowody uzyskane w toku postępowania pozwoliły na określenie podstawy opodatkowania.