Wyrok NSA z dnia 28 marca 2023 r., sygn. III FSK 1797/21

Podatek od nieruchomości

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Krzysztof Winiarski, Sędzia NSA Paweł Borszowski (sprawozdawca), Sędzia WSA (del.) Bogusław Woźniak, Protokolant Konrad Halota, po rozpoznaniu w dniu 28 marca 2023 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej S. S.A. z siedzibą w Bytomiu od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 22 października 2019 r. sygn. akt I SA/Gl 790/19 w sprawie ze skargi S. S.A. z siedzibą w Bytomiu na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Katowicach z dnia 5 kwietnia 2019 r. nr SKO.F/41.4/881/2018/6532 w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2010 r. oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z 22 października 2019 r., sygn. akt I SA/Gl 790/19 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach oddalił skargę S. S.A. w B. (dalej: Skarżąca lub Spółka) na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Katowicach z 5 kwietnia 2019 r. w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2010 r.

Wymieniony wyrok, jak również inne przytoczone w niniejszym uzasadnieniu orzeczenia sądów administracyjnych, publikowane są na stronach internetowych Naczelnego Sądu Administracyjnego (www.nsa.orzeczenia.gov.pl).

Skarżąca spółka, działając za pośrednictwem pełnomocnika – radcy prawnego – zaskarżyła powyższy wyrok w całości, zarzucając Sądowi pierwszej instancji na postawie art. 173 § 1 w zw. z art. 177 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej: p.p.s.a.) naruszenie:

1. przepisów postępowania, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy, a to:

a. art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) p.p.s.a. w zw. z art. 127, art. 229 i art. 233 § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 900 ze zm; dalej: o.p.) oraz wskazanych przepisów o.p. samodzielnie - przez oddalenie skargi pomimo, że w zaskarżonej decyzji naruszono wymóg dwuinstancyjności postępowania, poprzez nieuchylenie decyzji organu I instancji i przekazanie mu sprawy do ponownego rozpatrzenia w sytuacji, gdy zachodziła konieczność przeprowadzenia postępowania dowodowego w znacznej części,