Wyrok NSA z dnia 6 kwietnia 2023 r., sygn. III FSK 4459/21

Pod pojęciem usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego nie można rozumieć takich potrzeb, które są przejawem zbytku, czy też takich potrzeb, które nie dotyczą utrzymania, czy wychowania. Trzeba bowiem podkreślić, że zakres świadczeń alimentacyjnych dotyczy obowiązku alimentacyjnego, którego definicję, poprzez wskazanie obowiązku dostarczania środków utrzymania, a w miarę potrzeby także środków wychowania, normodawca sformułował w art. 128 k.r.i.o. 

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Bogusław Dauter (sprawozdawca), Sędzia NSA Jacek Pruszyński, Sędzia WSA (del.) Anna Juszczyk - Wiśniewska, po rozpoznaniu w dniu 6 kwietnia 2023 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej K. T. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 marca 2021 r. sygn. akt III SA/Wa 1811/20 w sprawie ze skargi K. T. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie z dnia 20 sierpnia 2020 r. nr [...] w przedmiocie podatku od spadków i darowizn oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z 16 marca 2021 r., III SA/Wa 1811/20, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę K. T. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie z 20 sierpnia 2020 r. w przedmiocie podatku od spadków i darowizn.

Wymieniony wyrok, jak również inne przytoczone w niniejszym uzasadnieniu orzeczenia sądów administracyjnych, publikowane są na stronach internetowych Naczelnego Sądu Administracyjnego (www.nsa.orzeczenia.gov.pl).

W skardze kasacyjnej skarżąca zaskarżyła powyższy wyrok w całości wnosząc o uchylenie w całości wyroku WSA za względu na naruszenie przez WSA:

1. przepisów postępowania, tj. art. 141 § 4 p.p.s.a. w zw. z art. 134 p.p.s.a. oraz art. 135 p.p.s.a - przez rażąco wadliwe sformułowanie uzasadnienia wyroku WSA, przejawiające się w:

- tym, że pomimo WSA w wyroku WSA zauważa istotę sporu mówiąc, że "Przedmiotem sporu pomiędzy stronami jest kwalifikacja prawna środków pieniężnych otrzymanych przez Skarżącą w dniu 27 marca 2015 r. od T. W. w kwocie 110.717 zł. Mówiąc inaczej, istotą sporu jest trafność oceny przez organy podatkowe, że przekazanie Skarżącej przez T. W. środków finansowych w kwocie 110.717 zł miało charakter darowizny, określonej w art. 888 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm., dalej: "k.c."). Tym samym przedmiotem sporu jest kwestia zasadności opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn wyżej opisanej kwoty, stosownie do przepisów art. 1 ust 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2018 r. poz. 644 ze zm., dalej: "u.p.s.d."), a pomimo to wydany wyrok WSA oparty jest na niekompletnym materiale dowodowym pomijającym dowody wnioskowane przez skarżącą; skarżąca wnosiła o przesłuchanie tylko jednego świadka - T. W.;