Wyrok NSA z dnia 1 marca 2023 r., sygn. I FSK 2009/22

Podatek od towarów i usług

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Artur Mudrecki (sprawozdawca), Sędzia NSA Mariusz Golecki, Sędzia WSA del. Elżbieta Olechniewicz, po rozpoznaniu w dniu 1 marca 2023 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej sprawy ze skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Lublinie od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 10 sierpnia 2022 r., sygn. akt I SA/Lu 125/22 w sprawie ze skargi E. sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Lublinie z dnia 13 grudnia 2021 r., nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące od kwietnia do września 2016 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Lublinie, 2) zasądza od E. sp. z o.o. z siedzibą w W. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Lublinie kwotę 9684 (słownie: dziewięć tysięcy sześćset osiemdziesiąt cztery) złote tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrok Sądu pierwszej instancji

Wyrokiem z dnia 10 sierpnia 2022 r., sygn. akt I SA/Lu 125/22, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie - po rozpoznaniu skargi E. sp. z o.o. w W. (dalej: Strona lub Skarżąca) - uchylił decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Lublinie (dalej: Dyrektor IAS) z dnia 13 grudnia 2021 r., która utrzymywała w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w P. (dalej: Naczelnik US) z 28 lipca 2021 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za okresy od kwietnia do września 2016 r.

2. Przedstawiony przez Sąd pierwszej instancji stan sprawy

Organ podatkowy rozliczył Stronie podatek VAT za wskazane na wstępie miesiące w sposób odmienny niż przez nią zadeklarowany.

Podstawę takiego rozstrzygnięcia stanowiło zakwestionowanie Stronie, na podstawie art. 86 ust. 1, ust. 2 pkt 1 lit. a, art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług (Dz.U.2016.710 ze zm.; dalej: ustawa o VAT), prawa do odliczenia z faktur wystawionych przez spółki z o.o. A. i F. Według organu faktury (w których opisano zakupy materiałów i usług związanych z budową dwóch elektrowni wiatrowych) stwierdzały czynności, które nie zostały wykonane przez ich wystawców. Między podmiotami rzekomych transakcji istniały powiązania personalne. W ramach tych powiązań do wartości towarów i usług potrzebnych do budowy elektrowni wiatrowych spółki A. i F. doliczały marżę w ten sposób zwiększając znacząco koszt inwestycji i jednocześnie VAT naliczony. Skarżąca nie dysponowała umowami, dowodami rozliczenia prac. Spółki A. i F. nie zapłaciły VAT należnego. Natomiast Skarżąca wystąpiła o zwrot VAT w odpowiednio wyższej kwocie. Faktyczni dostawcy towarów i wykonawcy usług potwierdzili transakcje ze spółkami A. i F. Jednocześnie zdecydowana większość tych podmiotów zaznaczyła, że albo nie otrzymała zapłaty, albo otrzymała tylko część należności. Egzekucje wobec spółek A. i F. okazały się nieskuteczne ze względu na brak majątku. Organ stwierdził, że chociaż inwestycje zostały wykonane, to jednak doszło do oszustwa podatkowego, w którym świadomie uczestniczyli przedstawiciele Skarżącej, będący jednocześnie przedstawicielami rzekomych kontrahentów, to jest spółek A. i F. Prawdziwy zysk miał polegać na zawyżonym zwrocie VAT.