Wyrok NSA z dnia 9 lutego 2023 r., sygn. I FSK 1869/18

Podatkowe postępowanie; Podatek od towarów i usług

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Roman Wiatrowski, Sędzia NSA Arkadiusz Cudak (sprawozdawca), Sędzia WSA (del.) Dominik Mączyński, Protokolant Justyna Papiernik, po rozpoznaniu w dniu 26 stycznia 2023 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej P.O. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 21 lutego 2018 r., sygn. akt I SA/Op 171/17 w sprawie ze skargi P.O. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu z dnia 3 lutego 2017 r., nr 1601-PDMT4.4213.34.2016 w przedmiocie podatku od towarów i usług za okres od kwietnia do sierpnia 2013 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od P.O. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Opolu kwotę 10.800 (słownie: dziesięć tysięcy osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Zaskarżonym wyrokiem z 21 lutego 2018 r., sygn. akt I SA/Op 171/17, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu, działając na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, ze zm.), dalej "P.p.s.a.", oddalił skargę P.O. (dalej "Strona" lub "Skarżący") na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu (dalej "organ odwoławczy") z 3 lutego 2017 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące od kwietnia do sierpnia 2013 r.

Sąd pierwszej instancji podzielił w pełni ustalenia organów podatkowych obu instancji, oparte na kompletnym i prawidłowo ocenionym materiale dowodowym, że transakcje opisane na zakwestionowanych fakturach zakupu oleju rzepakowego otrzymanych przez Stronę od W. sp. z o.o. (dalej "W."), C. sp. z o.o. (dalej "C.") i P. (dalej "P.") nie miały w rzeczywistości miejsca w takim przebiegu, jaki z tych faktur wynika. Za niesporne Sąd uznał przy tym, że towar (olej) fizycznie istniał i że Skarżący go otrzymał, choć wskazane na fakturach w charakterze zbywców podmioty nie mogły być jego faktycznymi dostawcami, a jedynie pozorowały taką swą rolę w obrocie. W świetle zgromadzonego materiału dowodowego, zdaniem Sądu, prawidłowy był też wniosek organów podatkowych, że Skarżący nie zachował należytej staranności w kontaktach z ww. kontrahentami. W rezultacie prawidłowe było pozbawienie Strony prawa do odliczenia podatku naliczonego ze spornych faktur na podstawie art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, ze zm.), dalej "ustawa o VAT".