Wyrok NSA z dnia 7 lutego 2023 r., sygn. II FSK 992/22

Podatek dochodowy od osób fizycznych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Maciej Jaśniewicz (sprawozdawca), Sędzia NSA Aleksandra Wrzesińska-Nowacka, Sędzia WSA del. Agnieszka Olesińska, po rozpoznaniu w dniu 7 lutego 2023 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 11 lutego 2022 r. sygn. akt I SA/Kr 1426/21 w sprawie ze skargi W. N. na postanowienie Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 27 sierpnia 2021 r. nr 0114-KDIP2-1.4011.59.2021.3.KS/JC w przedmiocie pozostawienia bez rozpatrzenia wniosku o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

1. Wyrokiem z 11 lutego 2022 r., sygn.. akt I SA/Kr 1426/21, w sprawie ze skargi W. N. (dalej: "Skarżący") na postanowienie Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (dalej: "DKIS") z dnia 27 sierpnia 2021 r. w przedmiocie pozostawienia wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej bez rozpoznania, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie na podstawie art. 135, art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) i c) ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j.: Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm., dalej: "p.p.s.a."), uchylił zaskarżone postanowienie oraz postanowienie je poprzedzające.

2.1. Pełnomocnik organu podatkowego wniósł skargę kasacyjną i zaskarżył powyższy wyrok w całości zarzucając mu na podstawie art. 174 pkt 2 p.p.s.a. naruszenie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) p.p.s.a. w zw. z art. 151 p.p.s.a. w zw. z art. 14b § 1 i § 3, art. 14c § 1 oraz art. 14g § 1 i w zw. z art. 169 § 1 i § 4 w zw. z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j.: Dz.U. z 2021 r., poz. 1540 ze zm., dalej: "O.p.") poprzez dokonanie przez Sąd I instancji nieprawidłowej oceny prawnej stanowiska organu interpretacyjnego oraz błędne uznanie, że organ interpretacyjny dopuścił się naruszenia ww. wymienionych przepisów Ordynacji podatkowej w stopniu mającym istotny wpływ na wynik sprawy i w rezultacie uchylił na tej podstawie wydane postanowienie oraz postanowienie go poprzedzające, bowiem zdaniem Sądu I instancji, żądanie od Skarżącego uzupełnienia wniosku o stwierdzenie, jako elementy stanu faktycznego, czy świadczone usługi informatyczne powstają w ramach działalności badawczo - rozwojowej, wykraczało poza ramy zakreślone w art. 14b § 3 O.p., a tym samym art. 169 § 1 w związku z art. 14h O.p., gdyż wezwanie do sprecyzowania wniosku nie mogło prowadzić do żądania, aby to sam wnioskodawca przesądził tą kwestię, lecz jedynie do sprecyzowania danych faktycznych dotyczących prowadzonej działalności niezbędnych do ich oceny w kontekście definicji tej działalności a w rezultacie, skoro organ bezpodstawnie przerzucił na podatnika ciężar związany z merytorycznym rozstrzygnięciem przedstawionej w pytaniu kwestii, a Skarżący przedstawił własne stanowisko w sprawie wypełnienia znamion działalności badawczo-rozwojowej, to brak wydania interpretacji Indywidualnej w tym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym i zakończenie sprawy zaskarżonym postanowieniem narusza art. 14b § 1 oraz art. 14c § 1 O.p., podczas gdy w ocenie organu, organ interpretacyjny dokonał prawidłowej interpretacji przepisów ustawy Ordynacji podatkowej, pozostawiając wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej bez rozpatrzenia, bowiem Skarżący nie wskazał jednoznacznie, czy prowadzi prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce czy też badania naukowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 tej ustawy a zatem nie posiadał wiedzy, czy działalność stanowi działalność badawczo - rozwojową w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.