Wyrok NSA z dnia 3 października 2022 r., sygn. II OSK 1054/21

Budowlane prawo

Dnia 3 października 2022 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Paweł Miładowski (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Grzegorz Czerwiński Sędzia del. NSA Jerzy Stankowski po rozpoznaniu w dniu 3 października 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej B. P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 grudnia 2020 r., sygn. akt VII SA/Wa 2584/19 w sprawie ze skargi B. P. na decyzję Wojewody Mazowieckiego z dnia 16 września 2019 r., znak: 785/OPON/2019 w przedmiocie pozwolenia na budowę oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 10 grudnia 2020 r., sygn. akt VII SA/Wa 2584/19, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę na zaskarżoną decyzję Wojewody Mazowieckiego w przedmiocie pozwolenia na budowę. Stan faktyczny i prawny sprawy przedstawia się następująco.

Decyzją z dnia 11 stycznia 2019 r., nr 14/MOK/2019, Prezydent m.st. Warszawy zatwierdził projekt budowlany i udzielił Spółdzielni Mieszkaniowej "[...]" w W. pozwolenia na budowę budynku mieszkalnego wielorodzinnego z częścią usługowo-handlową w parterze, garażem podziemnym, wjazdami, zagospodarowaniem terenu i infrastrukturą techniczną na dz. nr ew. [...],[...],[...],[...],[...] i rozbiórką zabudowy na dz. nr ew. [...].

Odwołanie od ww. decyzji wniosła skarżąca.

Zaskarżoną decyzję Wojewoda Mazowiecki utrzymał w mocy ww. decyzję organu I instancji.

Organ odwoławczy wskazał, że w trakcie postępowania zostały usunięte nieprawidłowości oraz nastąpiła korekta dokumentacji projektowej. Wypełniono wszystkie obowiązki wynikające z art. 32 ust. 4 i art. 35 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (Dz. U. z 2019 r. poz. 1186 ze zm.), w tym przedmiotowa inwestycja jest zgodna z decyzją o warunkach zabudowy z 5 czerwca 2012 r. Inwestycja nie oddziałuje na środowisko w świetle ustawy z dnia 3 października 2018 r. o udostępnieniu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz oceny oddziaływania na środowisko (Dz. U. z 2018 r. poz. 2081). Inwestor złożył projekt inwentaryzacji zieleni z gospodarką drzewostanu. Budynek odpowiada decyzji z dnia 10 maja 2011 r. o środowiskowych uwarunkowaniach. Budynki sąsiednie znajdują się w strefie bezpośredniego oddziaływania wykopu, co powoduje konieczność podjęcia działań zabezpieczających. Dlatego inwestor złożył stosowną ekspertyzę techniczną. Inwestycja nie ogranicza sytuowania obiektów na działkach sąsiednich i nie pozbawia dostępu do drogi publicznej i mediów, tylko ogranicza ten dostęp na czas przebudowy infrastruktury technicznej. Obiekt należy do III kat. geotechnicznej w warunkach złożonych, zatem zgodnie z rozporządzeniem Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 25 kwietnia 2012 r. w sprawie ustalania geotechnicznych warunków posadawiania obiektów budowlanych (Dz. U. 2012 r. poz. 463 ze zm.) inwestor złożył dokumentację geologiczno-inżynierską zatwierdzoną decyzją Prezydenta m.st. Warszawy z 15 października 2015 r. Budynek zakwalifikowano do kategorii zagrożenia ludzi ZL IV w części mieszkalnej, do ZL III w części usługowej oraz do ZL I w części usługowej z pomieszczeniami na pobyt ponad 50 osób. Sklasyfikowano go jako wysoki, a drogą pożarową będzie projektowana droga od ul. [...]. Budynek odpowiada rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. z 2015 r. poz. 1422 ze zm.). Nie narusza § 271-273. Oddalony jest od innych budynków mieszkalnych o ponad 8 m. Zgodny jest z § 18 i § 19 (odległość miejsc postojowych od okien, granic działki), § 23 (odległość miejsc na pojemniki i kontenery na odpady stałe od budynków z pomieszczeniami przeznaczonymi na stały pobyt ludzi), § 57 (nasłonecznienie pomieszczeń przeznaczonych na pobyt ludzi), § 60 ust. 1 (m.in. nasłonecznienie pokoi mieszkalnych – w godzinach 7.00 - 17.00), § 13 (przesłanianie obiektów z pomieszczeniami przeznaczonymi na pobyt ludzi) – zgodnie z § 40 zaprojektowano plac zabaw i miejsce rekreacji. Inwestor złożył oświadczenie o prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane. Ponadto do planowanej rozbiórki zabudowy nie ma zastosowania art. 32 ust. 1 P.b. i inne wymogi związane z ochroną środowiska, a obowiązkiem inwestora było dołączenie tylko dokumentów wymienionych w art. 33 ust. 4 P.b., co też inwestor uczynił, składając projekt rozbiórki o określonej treści. Wojewoda uznał zarzuty skarżącej dotyczące naruszenia art. 7, art. 8, art. 9 i art. 107 K.p.a. oraz art. 5 ust. 1 pkt 9 P.b. za bezzasadne. Podkreślił m.in., że ocenie podlegało to, czy nie naruszono interesów osób trzecich, ale tylko w aspekcie ewentualnego Prawa budowlanego i warunków technicznych. Dolegliwości i utrudnienia przy realizacji budowy nie są traktowane jako naruszające ww. interesy. Wojewoda odniósł się też do zarzutów w zakresie nasłonecznienia i zacieniania nieruchomości skarżącej, braku ekspertyzy oddziaływania zabezpieczenia wykopu na stateczność jej budynku oraz art. 140 i art. 144 K.c. Stwierdził, że inwestycja będzie realizowana w granicy z nieruchomością skarżącej. Jednak prawo do zagospodarowania i korzystania z nieruchomości zgodnie z jej społeczno-gospodarczym przeznaczeniem należy do jej właściciela – art. 140 k.c. Właściciele sąsiednich nieruchomości nie mogą decydować o sposobie korzystania przez inwestora ze swojej nieruchomości, jeżeli nie oddziałuje on na ich prawa. Ponadto, strona nie złożyła dowodów potwierdzających niezgodność inwestycji z przepisami techniczno-budowlanymi.