Wyrok NSA z dnia 19 grudnia 2022 r., sygn. II OSK 3641/19

Obowiązek poddania osoby małoletniej szczepieniom ochronnym nie pozostaje w sprzeczności z poszanowaniem życia prywatnego i rodzinnego jednostki, a materia dotycząca szczepień ochronnych nie znajduje się w jakimkolwiek związku ze sferą prywatności jednostki.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jerzy Siegień (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Małgorzata Miron Sędzia del. NSA Anna Żak po rozpoznaniu w dniu 19 grudnia 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej R. Z. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 kwietnia 2019 r., sygn. akt VII SA/Wa 2105/18 w sprawie ze skargi R. Z. na postanowienie Ministra Zdrowia z dnia 1 sierpnia 2018 r., nr MD-S.051.680.2015 w przedmiocie uznania zarzutów za bezzasadne oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 3 kwietnia 2019 r., sygn. akt VII SA/Wa 2105/18 oddalił skargę R. Z. na postanowienie Ministra Zdrowia z 1 sierpnia 2018 r. w przedmiocie uznania zarzutów za bezzasadne.

Wyrok zapadł w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych.

Zaskarżonym postanowieniem Minister Zdrowia, po rozpatrzeniu zażalenia R. Z. (dalej: "skarżący") na postanowienie [...] Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego z 7 marca 2016 r. o oddaleniu zarzutów zgłoszonych w postępowaniu egzekucyjnym, utrzymał w mocy to postanowienie. W uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia Minister Zdrowia stwierdził, że postępowanie egzekucyjne mające na celu przymuszenie skarżącego do wykonania obowiązku o charakterze niepieniężnym, polegającego na poddaniu małoletniego dziecka skarżącego szczepieniom ochronnym, było prowadzone w sposób prawidłowy. Minister Zdrowia przeanalizował materiał dowodowy zebrany w sprawie i nie podzielił zarzutów zgłoszonych przez skarżącego w postępowaniu egzekucyjnym odnośnie naruszenia art. 33 § 1 pkt 2, art. 29 § 1 i 2 oraz art. 119 § 1 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz.U. z 2016 r. poz. 599, ze zm.), dalej: "u.p.e.a" w zw. z § 3 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 18 sierpnia 2011 r. w sprawie obowiązkowych szczepień ochronnych (Dz.U. z 2011 r. poz. 1086, ze zm.), dalej: "rozporządzenie", art. 156 § 1 pkt 5 oraz art. 124 § 2 k.p.a. Co do zagadnień szczegółowych, w zakresie zarzutu braku wymagalności obowiązku określonego w tytule wykonawczym, organ drugiej instancji podniósł, że podstawą prawną nałożenia obowiązku szczepień ochronnych przeciw wybranym chorobom zakaźnym jest art. 5 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi (Dz.U. z 2016 r. poz. 1866, ze zm.), dalej: "ustawa o zwalczaniu chorób", który zobowiązuje osoby przebywające na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej do poddawania się obowiązkowym szczepieniom ochronnym na zasadach określonych w tej ustawie. Wykaz obowiązkowych szczepień ochronnych i grupy osób obowiązanych do poddania się tym szczepieniom zostały natomiast określone w art. 17 ust. 1 ustawy o zwalczaniu chorób oraz w rozporządzeniu. Terminy realizacji obowiązku wykonania poszczególnych szczepień są uwarunkowane zaleceniami, jakie definiuje Program Szczepień Ochronnych na dany rok, ogłaszany przez Głównego Inspektora Sanitarnego w formie komunikatu w dzienniku urzędowym ministra właściwego do spraw zdrowia, w zależności od kalendarzowego wieku dziecka. Obowiązek ten staje się egzekwowalny w chwili wejścia osoby objętej obowiązkiem w granice wiekowe zakreślone przez ustawę - w tym bowiem okresie obowiązkowe szczepienia ochronne powinny zostać wykonane.