Wyrok NSA z dnia 10 listopada 2022 r., sygn. III OSK 1879/21

Inne

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Zbigniew Ślusarczyk Sędziowie: sędzia NSA Olga Żurawska-Matusiak (spr.) sędzia del. WSA Tadeusz Lipiński po rozpoznaniu w dniu 10 listopada 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skarg kasacyjnych B.S. oraz Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 24 maja 2019 r., sygn. akt II SAB/Wa 56/19 w sprawie ze skargi B.S. na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w przedmiocie rozpoznania wniosku z dnia 19 września 2017 r. o wyłącznie stosowania przepisów 1. oddala skargę kasacyjną Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji; 2. uchyla pkt 3. zaskarżonego wyroku i przyznaje od Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji na rzecz skarżącego B.S. sumę pieniężną w wysokości 5.000 (pięć tysięcy) złotych.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 24 maja 2019 r.,

II SAB/Wa 56/19, po rozpoznaniu sprawy ze skargi B.S. na przewlekle prowadzenie postępowania przez Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w przedmiocie wniosku z 19 września 2017 r. o wyłącznie stosowania przepisów, 1. stwierdził, że Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji dopuścił się przewlekłości postępowania w zakresie rozpoznania wniosku skarżącego z 19 września 2017 r., 2. stwierdził, że przewlekłe prowadzenie postępowania przez Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji miało miejsce z rażącym naruszeniem prawa, 3. przyznał od Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji na rzecz skarżącego B.S. sumę pieniężną w wysokości 1.000 zł.

Powyższy wyrok został wydany w następującym stanie faktycznym sprawy.

B.S. (dalej: "skarżący") wnioskiem z 19 września 2017 r., wystąpił do Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (dalej: "Minister", "organ") o ustalenie, że podlega wyłączeniu wobec niego stosowanie art. 15 lit. c ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. z 2018 r., poz. 132 ze zm.; dalej: "ustawa o zaopatrzeniu emerytalnym"), w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 16 grudnia 2016 r. o zmianie ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym (Dz. U. z 2016 r., poz. 2270). W uzasadnieniu wniosku został przedstawiony przebieg służby skarżącego, a także jego sytuacja zdrowotna, z której wynika, że jest on osobą bardzo schorowaną, leżącą i wymagającą całodobowej opieki od ponad 20 lat.