Wyrok NSA z dnia 24 sierpnia 2022 r., sygn. I OSK 427/22

Ochrona zwierząt

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Piotr Przybysz Sędziowie: sędzia NSA Karol Kiczka (sprawozdawca) sędzia del. WSA Agnieszka Miernik po rozpoznaniu w dniu 24 sierpnia 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Wojewody [...] od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 17 września 2021 r., sygn. akt II SA/Gl 849/21 w sprawie ze skargi Gminy Miasta [...] na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody [...] z dnia [...] kwietnia 2021 r., nr [...] w przedmiocie ochrony zwierząt oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 17 września 2021 (dalej wyrok z 17.09.2021) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach (dalej Sąd I instancji lub WSA) uchylił rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody [...] (dalej Organ Nadzoru) z dnia [...] kwietnia 2021 r. nr [...] (dalej Rozstrzygnięcie Nadzorcze).

Swoje rozstrzygnięcie oparł na następujących ustaleniach faktycznych i prawnych.

Gmina Miasta [...] (dalej Skarżąca), reprezentowana przez pełnomocnika, wniosła skargę na Rozstrzygnięcie Nadzorcze, mocą którego stwierdzono nieważność uchwały Nr [...] Rady Miejskiej w [...] z dnia [...] marca 2021 r. w sprawie przyjęcia Programu opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt na terenie Gminy [...] w 2021 roku (dalej: uchwała, Program), w całości, jako sprzecznej z art. 11a ust 2 oraz ust. 5 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt (tekst jedn. Dz. U. z 2020 r., poz. 638, dalej: ustawa) w związku z art. 2 i art. 7 Konstytucji RP. Skarżąca uzasadniła swoje stanowisko.

W odpowiedzi na skargę Organ Nadzoru wniósł o jej oddalenie, jako bezzasadnej oraz o rozpoznanie sprawy bez przeprowadzania rozprawy. Uzasadnił swoje stanowisko.

WSA zważył, że przepis art. 148 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm., dalej "ppsa"), jak również ustawy samorządowe, nie określają podstaw uchylenia przez sąd administracyjny zaskarżonego aktu nadzoru. Kryterium sądowej kontroli zgodności z prawem aktów nadzoru nad samorządem terytorialnym pozostaje jednak w bezpośrednim związku z kryterium stosowanym przez organ nadzoru w przypadku podjęcia określonego środka nadzoru. W piśmiennictwie pojawia się pogląd, iż rozpoznając skargę na rozstrzygnięcie nadzorcze, obowiązkiem Sądu jest najpierw zbadanie zgodności z prawem samej uchwały (zarządzenia) organu samorządu terytorialnego, a dopiero w następnej kolejności badanie legalności rozstrzygnięcia nadzorczego, mocą którego stwierdzono nieważność tej uchwały (por. J. Zimmermann: Elementy procesowe nadzoru i kontroli NSA nad samorządem terytorialnym, PiP 1991, nr 10, s. 48). Taki tok postępowania ma celu ustalenie czy organ nadzoru stwierdzając nieważność uchwały uczynił to zgodnie z prawem.