Wyrok NSA z dnia 9 grudnia 2022 r., sygn. I OSK 2204/20

Inne

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Maciej Dybowski Sędziowie sędzia NSA Iwona Bogucka (spr.) sędzia NSA Aleksandra Łaskarzewska po rozpoznaniu w dniu 9 grudnia 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej J. C. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 grudnia 2019 r. sygn. akt I SA/Wa 1009/19 w sprawie ze skargi J. C. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ostrołęce z dnia 19 marca 2019 r. nr SKO.4111/58/2019 w przedmiocie odmowy rozłożenia na raty należności z tytułu wypłaconych świadczeń z funduszu alimentacyjnego oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 16 grudnia 2019 r., I SA/Wa 1009/19, oddalił skargę J. C. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ostrołęce z 19 marca 2019 r. nr SKO.4111/58/2019 utrzymującą w mocy decyzję Prezydenta Miasta Ostrołęki z 11 stycznia 2019 r. nr SR.4222.399.303.2018 w przedmiocie odmowy rozłożenia na raty należności z tytułu wypłaconych świadczeń z funduszu alimentacyjnego na rzecz M. i J. C. w łącznej wysokości 53.360,73 zł wraz z ustawowymi odsetkami, które na dzień wydania decyzji wyniosły 20.507,77 zł.

W skardze kasacyjnej skarżący zaskarżył wyrok Sądu I instancji w całości, wnosząc o jego uchylenie całości i przekazanie sprawy Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie do ponownego rozpoznania, a także o zasądzenie kosztów postępowania kasacyjnego oraz kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skarżącemu z urzędu, które to koszty nie zostały przez skarżącego uiszczone ani w części, ani w całości, a także o rozpoznanie sprawy na rozprawie.

Sądowi I instancji zarzucono naruszenie:

1. prawa materialnego, tj. art. 30 ust. 2 ustawy z 7 września 2007 r. o pomocy osobom uprawnionym do alimentów (Dz. U. z 2018 r., poz. 554 ze zm.; dalej: u.p.u.a. lub ustawa) przez błędną wykładnię polegającą na przyjęciu, że te same przesłanki decydują zarówno o umorzeniu zobowiązania (lub odmowie umorzenia), jak i o rozłożeniu spłaty świadczenia na raty, co doprowadziło do błędnego uznania, że nie istnieją okoliczności, aby rozłożyć skarżącemu należności z tytułu wypłaconych świadczeń z funduszu alimentacyjnego;