Wyrok WSA w Warszawie z dnia 16 grudnia 2019 r., sygn. I SA/Wa 1009/19

Inne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dorota Apostolidis ( spr.) Sędziowie Sędzia WSA Joanna Skiba Sędzia WSA Przemysław Żmich Protokolant referent stażysta Wiktoria Sosnowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 grudnia 2019 r. sprawy ze skargi [...] na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] marca 2019 r. nr [...] w przedmiocie odmowy rozłożenia na raty należności z tytułu wypłaconych świadczeń z funduszu alimentacyjnego. oddala skargę.

Uzasadnienie

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...] decyzją z dnia [...] marca 2019r., nr [...] po rozpatrzeniu odwołania [...] utrzymało w mocy decyzję Prezydenta [...] z dnia [...] stycznia 2019 r., nr [...].

Zaskarżona decyzja wydana została w oparciu o następujące ustalenia faktyczne i ocenę prawną sprawy.

Decyzją z dnia [...] stycznia 2019 r., nr [...] Prezydent [...] odmówił [...] rozłożenia na raty należności z tytułu wypłaconych świadczeń z funduszu alimentacyjnego na rzecz [...] w łącznej wysokości [...] wraz z ustawowymi odsetkami, które na dzień wydania decyzji wyniosły [...]. W uzasadnieniu rozstrzygnięcia przytoczono treść regulacji prawnych stanowiących podstawę materialno-prawną podjętego w sprawie rozstrzygnięcia, a także dokładnie opisano sytuację finansową i zdrowotną skarżącego. Organ wyjaśnił, że instytucja rozłożenia na raty ma charakter fakultatywny i jest możliwa po wykazaniu przez dłużnika alimentacyjnego okoliczności rokujących ratalną spłatę zadłużenia. Takich okoliczności - zdaniem organu - skarżący nie wskazał. Odnosząc się do prośby o zawieszenie czynności komorniczych organ poinformował, że przepisy ustawy o pomocy osobom uprawnionym do alimentów szczegółowo określają obowiązek zwrotu należności i nie przewidują możliwości wstrzymania czynności egzekucyjnych, a wręcz nakazują ich prowadzenie. Podkreślono również, że pozytywne rozpatrzenie wniosku skarżącego spowodowałoby, że całkowita spłata aktualnej kwoty zadłużenia - uwzględniając wartość tylko bieżących alimentów, tj. [...] - nastąpiłaby dopiero po upływnie ponad dwudziestu lat. Wskazano, że odmowa rozłożenia na raty przedmiotowych zobowiązań alimentacyjnych nie stanowi przeszkody w systematycznym regulowaniu należności na miarę możliwości skarżącego.