Wyrok NSA z dnia 7 grudnia 2022 r., sygn. I GSK 1065/19

Podatek akcyzowy

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Joanna Wegner Sędzia NSA Piotr Piszczek (spr.) Sędzia del. WSA Tomasz Smoleń Protokolant asystent sędziego Jarosław Lubryczyński po rozpoznaniu w dniu 7 grudnia 2022 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Spółki A w upadłości układowej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 15 listopada 2018 r. sygn. akt III SA/Gl 453/18 w sprawie ze skargi Spółki A w upadłości układowej na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach z dnia 26 lutego 2018 r. nr [...] w przedmiocie podatku akcyzowego 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od Spółki A na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach 5.400 (pięć tysięcy czterysta) złotych tytułem częściowego zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach Wyrokiem z 15 listopada 2018 r., sygn. akt III SA/Gl 453/18 na podstawie art. 151 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U.2017.1369 ze zm., dalej p.p.s.a.) oddalił skargę A w upadłości układowej (obecnie, po zawarciu układu: A ) na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach z 26 lutego 2018 r. w przedmiocie podatku akcyzowego.

Od tego wyroku skarżąca wniosła skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego, zaskarżając go w całości. Spółka wniosła o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości oraz przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd I instancji, ewentualnie - uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i rozpoznanie skargi, a także o zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa prawnego, według norm przepisanych.

Środek odwoławczy oparto na obydwu podstawach.

Zarzuty naruszenia prawa materialnego dotyczyły:

1. art. 9 ust. 1 pkt 3 ustawy z 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz.U.2018.1114 ze zm., dalej: u.p.a.) w związku z art. 1 w związku z art. 2 ust. 4 lit. b tiret trzecie i czwarte dyrektywy Rady (WE) z 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej (Dz.U.UE.L.2003.283.51 ze zm. –dalej: dyrektywa energetyczna) poprzez ich błędną wykładnię i przyjęcie, że wyłączenie z opodatkowania energii elektrycznej na podstawie ww. przepisów dyrektywy nie jest równoznaczne z zakazem jej opodatkowania oraz że wyłączenie to nie oznacza także, że energia elektryczna podlega obowiązkowemu zwolnieniu z opodatkowania, natomiast oznacza ono jedynie, że państwo członkowskie przy opodatkowaniu takich produktów nie jest związane z regułami harmonizacyjnymi na poziomie wspólnotowym, podczas gdy w rzeczywistości przepisy dyrektywy energetycznej wskazują na całkowite zwolnienie od podatku akcyzowego energii elektrycznej wykorzystywanej zasadniczo w procesach metalurgicznych lub w przypadku gdy stanowi ona ponad 50% kosztów produktu;