Wyrok NSA z dnia 29 marca 2022 r., sygn. I GSK 2404/18

Środki unijne

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Piotr Piszczek Sędzia NSA Dariusz Dudra Sędzia del. WSA Piotr Kraczowski (spr.) Protokolant Marta Ludwiniak po rozpoznaniu w dniu 29 marca 2022 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej D. M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 29 marca 2018 r. sygn. akt I SA/Bk 1860/17 w sprawie ze skargi D. M. na decyzję Dyrektora Podlaskiego Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w Łomży z dnia [...] października 2017 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia kwoty nienależnie pobranych płatności z tytułu realizacji programu rolnośrodowiskowego oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku (dalej: WSA) wyrokiem z 29 marca 2018 r., sygn. akt I SA/Bk 1860/17 oddalił skargę D. M. (dalej: skarżący) na decyzję Dyrektora Podlaskiego Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w Łomży (dalej: Dyrektor ARiMR) z [...] października 2017 r. w przedmiocie ustalenia kwoty nienależnie pobranych płatności z tytułu realizacji programu rolnośrodowiskowego.

Skargę kasacyjną - stosownie do treści art. 173 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.; dalej: ppsa) - wywiódł skarżący, a zaskarżając wyrok w całości, na podstawie art. 174 pkt 1 i 2 ppsa zarzucił naruszenie:

1. prawa materialnego, tj. art. 5 ust. 1 i 3 rozporządzenia Komisji (UE) nr 65/2011 z dnia 27 stycznia 2011 r. ustanawiającego szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 1698/2005 w odniesieniu do wprowadzenia procedur kontroli oraz do zasady wzajemnej zgodności w zakresie środków wsparcia rozwoju obszarów wiejskich (Dz. U. L 201 z 4 sierpnia 2011 r., str. 8; dalej: rozporządzenie 65/2011), polegające na oddaleniu skargi i nieuchyleniu decyzji organu II instancji i poprzedzającej jej decyzji organu I instancji, pomimo że decyzja ta została wydana z naruszeniem prawa materialnego, które polegało na uznaniu, iż skarżący mógł wykryć powierzchnie działki podlegającej zadrzewieniu i zakrzewieniu, w sytuacji, gdy jako podmiot nieprofesjonalny bez specjalistycznych dokumentów w postaci ortofotomapy nie mógł wykryć zadrzewionej powierzchni, gdyż zadrzewienia nie były skupione w jednym miejscu na nieruchomości, natomiast organ przyznający środki tytułem wsparcia bezpośredniego był jeszcze przed wydaniem decyzji w posiadaniu ortofotomapy, z której wynikało, iż na zadeklarowanej nieruchomości przez skarżącego został przekroczony limit powierzchni zadrzewionej bądź zakrzewionej, zatem w niniejszej sprawie zaistniały okoliczności umożliwiające zastosowanie przepisów wykluczających zwrot nienależnie pobranych płatności, ponieważ powstały one w wyniku błędu organu, który nie mógł być wykryty przez skarżącego w zwykłych okolicznościach;