Wyrok NSA z dnia 6 października 2022 r., sygn. II FSK 197/22

Podatek dochodowy od osób fizycznych; Interpretacje podatkowe

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jan Rudowski, Sędzia NSA Maciej Jaśniewicz (sprawozdawca), Sędzia del. WSA Artur Kot, po rozpoznaniu w dniu 6 października 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 23 listopada 2021 r., sygn. akt I SA/Gd 1237/21 w sprawie ze skargi K. P. na postanowienie Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 22 czerwca 2021 r., nr [...] w przedmiocie pozostawienia bez rozpatrzenia wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

1. Wyrokiem z 23 listopada 2021 r., sygn. akt I SA/Gd 1237/21, w sprawie ze skargi K.P. (dalej: "skarżący") na postanowienie Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (dalej: "DKIS") z 22 czerwca 2021 r. w przedmiocie pozostawienia bez rozpatrzenia wniosku skarżącego o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku na podstawie art. 145 § 1 ust. 1 pkt 1 c) w zw. z art. 135 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j.: Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm., dalej zwana: "p.p.s.a."), uchylił zaskarżone postanowienie oraz poprzedzające je postanowienie DKIS z 1 kwietnia 2021 r. Pełna treść uzasadnienia zaskarżonego orzeczenia, jak i innych wyroków powołanych poniżej, dostępna jest na stronie internetowej https://orzeczenia.nsa.gov.pl/ (dalej w skrócie: "CBOSA").

2.1. Pełnomocnik Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej wniósł skargę kasacyjną i zaskarżył powyższy wyrok w całości zarzucając mu na podstawie art. 174 pkt 2 p.p.s.a. naruszenie przepisów postępowania mające istotny wpływ na wynik sprawy, tj.

I. art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) p.p.s.a. w związku z art. 14b § 3 oraz art. 14g § 1 w powiązaniu z art. 169 § 1 w związku z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j.: Dz.U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm., dalej zwana: "O.p.") poprzez niezasadne uchylenie zaskarżonego postanowienia oraz poprzedzającego je postanowienia będące konsekwencją błędnego uznania przez Sąd I instancji, że organ nie miał podstaw do wezwania skarżącego do uzupełniania braków wniosku poprzez wskazanie czy prowadzona działalność obejmuje badania naukowe czy prace rozwojowe, ponieważ ten zawierał wszystkie przewidziane prawem elementy, w tym dostateczne przedstawienie stanu faktycznego oraz przedstawienie własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego, wobec czego organ powinien był udzielić interpretacji, podczas gdy skarżący wystąpił z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej zawierającym niepełny dla wydania interpretacji opis stanu faktycznego oraz nie przedstawił w sposób wyczerpujący własnego stanowiska co do oceny prawnej tego stanu faktycznego w oparciu o art. 30ca ust. 1 i 2 w zw. z art. 5a pkt 38-40 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j.: Dz. U. z 2020 r., poz. 1426 ze zm., dalej zwana: "u.p.d.o.f.") poprzez doprecyzowanie charakteru działalności prowadzonej przez skarżącego, w sytuacji gdy przedmiotem zapytania nie była ocena prowadzonej przez skarżącego działalności przez pryzmat ich oceny jako badań naukowych i prac rozwojowych, więc Organ nie mógł inaczej postąpić jak zgodnie z art. 169 § 1 w związku z art. 14h O.p. wezwać skarżącego do uzupełnienia braków formalnych wniosku poprzez doprecyzowanie stanu faktycznego i własnego stanowiska w sprawie niezbędnych z punktu widzenia możliwości dokonania przez organ w sposób jednoznaczny jego prawnopodatkowej kwalifikacji, a w konsekwencji braku usunięcia wyżej wymienionych braków pomimo wezwania Organu, na podstawie art. 169 § 1 w związku z art. 14g § 1 O.p. pozostawić bez rozpatrzenia wniosek o wydanie interpretacji;