Wyrok NSA z dnia 14 grudnia 2022 r., sygn. I FSK 590/22

Podatek akcyzowy

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Roman Wiatrowski (spr.), Sędzia NSA Mariusz Golecki, Sędzia WSA del. Elżbieta Olechniewicz, Protokolant Krzysztof Zaleski, po rozpoznaniu w dniu 14 grudnia 2022 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej K. M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 7 grudnia 2021 r. sygn. akt I SA/Gd 1160/21 w sprawie ze skargi K. M. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku z dnia 18 czerwca 2021 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji ostatecznej w sprawie podatku akcyzowego za maj 2005 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od K. M. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku kwotę 480 (czterysta osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrokiem z 7 grudnia 2021 r., sygn. akt I SA/Gd 1160/21 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku oddalił skargę K. M. (dalej skarżący) na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w G. z 18 czerwca 2021 r. w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji ostatecznej w sprawie podatku akcyzowego za maj 2005 r. (ww. wyrok oraz inne orzeczenia sądów administracyjnych przywołane w niniejszym uzasadnieniu opublikowane zostały w bazie internetowej NSA: www.orzeczenia.nsa.gov.pl).

2. W skardze kasacyjnej skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Gdańsku do ponownego rozpoznania, zasądzenie kosztów postępowania oraz kosztów zastępstwa prawnego według norm przepisanych oraz rozpoznanie sprawy na rozprawie, podnosząc zarzuty naruszenia:

I. przepisów prawa materialnego, tj.:

1. § 4 ust. 1 pkt 1 i 2 i ust. 2 w zw. z § 4 ust. 5 w zw. z § 3 ust. 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2004 r. w sprawie obniżenia stawek podatku akcyzowego (Dz. U. Nr 87, poz. 825 ze zm., dalej rozporządzenie z dnia 22 kwietnia 2004 r.) w brzmieniu obowiązującym do 14 września 2005 r., przez błędną wykładnię i przyjęcie, że same braki oświadczenia uregulowanego w § 4 ust. 1 pkt 1 i 2 rozporządzenia z dnia 22 kwietnia 2004 r. skutkują uznaniem, że oświadczenie to nie zostało złożone w rozumieniu § 4 ust. 5 rozporządzenia z dnia 22 kwietnia 2004 r.;