Wyrok NSA z dnia 22 listopada 2022 r., sygn. III FSK 898/22

Egzekucyjne postępowanie

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Krzysztof Winiarski (sprawozdawca), Sędzia NSA Jolanta Sokołowska, Sędzia WSA (del.) Paweł Dąbek, po rozpoznaniu w dniu 22 listopada 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej A. S.A. z siedzibą w P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 8 listopada 2018 r., sygn. akt I SA/Po 600/18, w sprawie ze skargi A. S.A. z siedzibą w P. na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Poznaniu z dnia 19 czerwca 2018 r., nr 3001-IEE.711.282.2018, w przedmiocie egzekucji świadczeń pieniężnych 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od A. S.A. z siedzibą w P. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Poznaniu kwotę 360 (słownie: trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z 8 listopada 2018 r., sygn. akt I SA/Po 600/18, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu oddalił skargę A. S.A. z siedzibą w P. na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Poznaniu z 19 czerwca 2018 r. w przedmiocie egzekucji świadczeń pieniężnych.

Wymieniony wyrok, jak również inne przytoczone w niniejszym uzasadnieniu orzeczenia sądów administracyjnych, publikowane są na stronach internetowych Naczelnego Sądu Administracyjnego (http://orzeczenia.nsa.gov.pl).

Rozstrzygnięcie zapadło w następującym stanie faktycznym.

W toku prowadzonego wobec skarżącej przez Naczelnika Pierwszego Wielkopolskiego Urzędu Skarbowego w Poznaniu (dalej: organ egzekucyjny) postępowania egzekucyjnego w zakresie zaległości w podatku od nieruchomości za wrzesień 2017 r., zawiadomieniem z 23 listopada 2017 r. dokonano zajęcia wierzytelności z rachunku bankowego i wkładu oszczędnościowego w B. S.A. Wskazane zawiadomienie wraz z odpisem tytułu wykonawczego zostało doręczone spółce 29 listopada 2017 r.

Pismem z 4 grudnia 2017 r. zobowiązana wniosła zarzuty na prowadzone postępowanie egzekucyjne, jako podstawę wskazując art. 33 § 1 pkt 6 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz.U. z 2018 r. poz. 1314 ze zm., dalej: u.p.e.a.). Spółka stwierdziła, że egzekwowana zaległość podatkowa jest niezasadna, gdyż nieruchomość, której dotyczy egzekwowany obowiązek, jest wyłącznie formalnie własnością spółki. Zobowiązana wskazała, że C. S.A. (w uzasadnieniu wyroku błędnie wskazano C. S.A.), a wraz z nią korzystający z nieruchomości jej kontrahenci, kwestionuje ważność zawartej 17 października 2014 r. ugody ze spółką. W związku z tym zobowiązana uznała, że nie jest faktycznym właścicielem nieruchomości. Na podstawie art. 35 § 1 i art. 59 § 1 pkt 7 u.p.e.a. skarżąca zażądała zawieszenia postępowania egzekucyjnego, a następnie jego umorzenia.