Wyrok NSA z dnia 23 sierpnia 2022 r., sygn. III FSK 631/21

Podatek od nieruchomości

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Bogusław Dauter, Sędzia NSA Dominik Gajewski, Sędzia WSA (del.) Mirella Łent (sprawozdawca), po rozpoznaniu w dniu 23 sierpnia 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej A.Z. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 26 października 2018 r. sygn. akt I SA/Lu 468/18 w sprawie ze skargi A.Z. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Lublinie z dnia 24 kwietnia 2018 r. nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2014 r. oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 26 października 2018 r., sygn. akt I SA/Lu 468/18 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie oddalił skargę A.Z. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Lublinie z dnia 24 kwietnia 2018 r. nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości na 2014 r. Sąd orzekał w trybie art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako: "p.p.s.a."), albowiem kontrolowana decyzja i poprzedzająca ją decyzja organu I instancji wydane zostały po uchyleniu przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie, mocą prawomocnego wyroku z dnia 31 maja 2017 r. w sprawie sygn. I SA/Lu 1070/16, poprzednio wydanych w sprawie rozstrzygnięć mających za przedmiot ustalenie podatnikowi wysokości zobowiązania z tytułu podatku od nieruchomości za 2014 r. Sąd wskazał, że zapatrywanie prawne, które zostało przyjęte w prawomocnym wyroku w sprawie sygn. I SA/Lu 1070/16, nie może być aktualnie skutecznie podważane przez podatnika. Odmienne przekonanie podatnika, z perspektywy art. 153 p.p.s.a. pozostaje bez wpływu na wynik sprawy. Dalej Sąd wyjaśnił, że powoływany przez podatnika wyrok TK sygn. SK 48/15 odnosi się do sytuacji, w której obiekt spełnia cechy budynku wymienione w art. 1a ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz.U. z 2010 r. Nr 95, poz. 613 ze zm. w brzmieniu dla rozpatrywanego roku podatkowego - dalej jako: "u.p.o.l."). Tymczasem w realiach niniejszej sprawy wiążąco dla organów podatkowych i Sądu przesądzona została już kwestia, że myjnia wielostanowiskowa stanowi budowlę, o której mówi art. 1a ust. 1 pkt 2 u.p.o.l., a więc omawiany obiekt nie ma cech budynku. Tak więc nie wchodzi w rachubę ryzyko (eliminowane orzeczeniem TK) opodatkowania podatkiem od nieruchomości budynku jako budowli, tylko z uwagi na jego pozaustawowe cechy odnoszące się do przeznaczenia, funkcji. W świetle powyższego, wbrew oczekiwaniu podatnika, wyrok TK sygn. SK 48/15 nie otwiera na nowo zagadnienia czy obiekt w postaci myjni jest budowlą, czy budynkiem. Przytoczone zapatrywanie TK dotyczy innego stanu rzeczy, w którym obiekt myjni zostałby zaliczony do budynków, ale mimo tego opodatkowany jako budowla. Taka sytuacja jednak nie ma miejsca w realiach niniejszej sprawy, czego dowodzi treść uzasadnienia prawomocnego wyroku w sprawie sygn. I SA/Lu 1070/16.