Wyrok NSA z dnia 2 grudnia 2022 r., sygn. II FSK 960/20

Podatek dochodowy od osób fizycznych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Tomasz Zborzyński (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Beata Cieloch Sędzia del. WSA Renata Kantecka Protokolant Adrianna Siniarska po rozpoznaniu w dniu 2 grudnia 2022 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej M. B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 8 października 2019 r. sygn. akt I SA/Lu 137/19 w sprawie ze skargi M. B. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Lublinie z dnia 29 lipca 2018 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2012 r. oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie oddalił skargę M. B. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w L. z w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2012 r.

Stan sprawy Sąd przedstawił w sposób następujący:

Zaskarżoną decyzją Dyrektor Izby Administracji Skarbowej utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w P. z dnia 30.11.2017 r. określającą skarżącemu zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2012 r. w wysokości 283.957,00 zł. Podstawę faktyczną rozstrzygnięcia stanowiło ustalenie, że skarżący, który prowadził pozarolniczą działalność gospodarczą świadcząc usługi transportowe i montażowe, eksploatując kilkanaście samochodów ciężarowych i dostawczych, zawyżył koszty uzyskania przychodu o kwotę 816.780,55 zł w następstwie rozpoznania ich w oparciu o faktury na zakup paliwa wystawione przez stacje paliw N. w K. D. i D. oraz S. w L., które nie odzwierciedlały rzeczywistych zdarzeń gospodarczych.

Zasadniczą przyczynę zakwestionowania rzetelności tych faktur stanowiło ustalenie, że były one wystawione na podstawie dokumentujących zakup paliwa paragonów fiskalnych opłaconych kartą bankową, podczas gdy skarżący wyjaśnił, że kierowcy nabywający paliwo do samochodów eksploatowanych w jego przedsiębiorstwie płacili wyłącznie gotówką, mimo, że skarżący dysponował trzema kartami paliwowymi. Ponadto ustalono, że N. był wystawcą faktur dokumentujących sprzedaż paliwa w jednorazowych ilościach od około 17 litrów do 80 litrów, niekiedy co kilkanaście lub kilkadziesiąt minut, a do stacji paliw w K. D. nie mogą dojeżdżać samochody ciężarowe; nie uznano za wiarygodne twierdzenia niektórych kierowców, że łamiąc zakaz wjazdu ciężkich pojazdów do K. D. przeprowadzali tankowanie samym ciągnikiem, naczepę pozostawiając na przydrożnym parkingu. Z kolei w wyniku kontroli na stacji paliw S. w L. za okres od września 2011 r. do grudnia 2012 r. ustalono, że baza danych tej stacji uległa uszkodzeniu, ale z rejestru sprzedaży wynika, że dwie spośród faktur wystawionych w 2012 r. (z dnia 7.08. i z dnia 28.09.), na które powołał się skarżący, wykazywały sprzedaż na rzecz innego odbiorcy, natomiast faktura z dnia 23.04.2012 r. została wystawiona na podstawie 102 paragonów, dokumentujących sprzedaż w kilkuminutowych odstępach czasu.