Wyrok NSA z dnia 11 października 2022 r., sygn. III FSK 1297/21

Konstruując zarzut naruszenia przepisów prawa materialnego zgodnie z treścią art. 174 pkt 1 p.p.s.a. należy sprecyzować, czy chodzi o zarzut błędnej wykładni, niewłaściwego zastosowania, czy też każdą z tych postaci zarzutów. W przypadku błędnej wykładni trzeba wskazać nieprawidłowe zrekonstruowanie normy prawnej z danego przepisu, które polega na mylnym zrozumieniu jego treści, czy też znaczenia, bądź intencji ustawodawcy, bądź też zastosowanie normy prawnej nieobwiązującej. Przy formułowaniu zarzutu błędnej wykładni należy określić w jaki sposób zinterpretował normę prawną Sąd pierwszej instancji w zaskarżonym wyroku, a jaka powinna być jego prawidłowa wykładnia. W przypadku zarzutu niewłaściwego zastosowania trzeba wskazać dlaczego przepis, który Sąd pierwszej instancji przyjął za mający zastosowanie w sprawie nie odpowiada stanowi faktycznemu ustalonemu w sprawie i jaki przepis powinien mieć zastosowanie.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Jan Rudowski, Sędzia NSA Paweł Borszowski (sprawozdawca), Sędzia WSA (del.) Paweł Dąbek, po rozpoznaniu w dniu 11 października 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej D. z siedzibą w W. działającego przez S. S.A. z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 marca 2019 r., sygn. akt III SA/Wa 1141/18 w sprawie ze skargi D. z siedzibą w W. działającego przez S. T S.A. z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie z dnia 28 lutego 2018 r., nr 1401-IOM.4104.10.2018.IO w przedmiocie nadpłaty w podatku od czynności cywilnoprawnych oddala skargę kasacyjną.