Wyrok NSA z dnia 10 sierpnia 2022 r., sygn. II FSK 91/21

Interpretacje podatkowe

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Tomasz Kolanowski Sędziowie Sędzia NSA Maciej Jaśniewicz (spr.) Sędzia NSA Sylwester Golec po rozpoznaniu w dniu 10 sierpnia 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej P. B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 15 października 2020 r. sygn. akt I SA/Sz 578/20 w sprawie ze skargi P. B. na postanowienie Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 30 czerwca 2020 r. nr [...] w przedmiocie wszczęcia postępowania w sprawie wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości; 2) uchyla postanowienie Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 30 czerwca 2020 r. nr [...]; 3) zasądza od Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej na rzecz P. B. kwotę 1.020 (jeden tysiąc dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

1.1. Wyrokiem z 15 października 2020 r., sygn. akt I SA/Sz 578/20, w sprawie ze skargi P. B. (dalej: "Skarżący") na postanowienie Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (dalej: "DKIS") z dnia 30 czerwca 2020 r. w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j.: Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm., dalej zwana: "p.p.s.a.") oddalił skargę. Pełna treść uzasadnienia zaskarżonego orzeczenia, jak i innych wyroków powołanych poniżej, dostępna jest na stronie internetowej https://orzeczenia.nsa.gov.pl/ (dalej w skrócie: "CBOSA").

1.2. Sąd pierwszej instancji przestawił następujący stan faktyczny. Skarżący we wniosku przedstawił następujące zdarzenie przyszłe, zgodnie z którym jest jednym z komandytariuszy w spółce komandytowej, komplementariuszem jest spółka z ograniczoną odpowiedzialnością. Spółka ta otrzymuje faktury zakupu VAT od swoich kontrahentów, częściowo w postaci elektronicznej, częściowo w postaci papierowej. Z uwagi na ilość otrzymywanych dokumentów źródłowych stanowiących podstawę ujmowania w księgach podatkowych rozważa przechowywanie dokumentacji dotyczącej faktur zakupu i sprzedaży w formie elektronicznej. W celu minimalizacji kosztów, a także usprawnienia obiegu dokumentów i dostępu do dokumentów wewnątrz firmy, Spółka zamierza wdrożyć rozwiązanie informatyczne polegające na archiwizowaniu i przechowywaniu faktur (a także paragonów oraz innych dokumentów księgowych) otrzymanych w formie papierowej wyłącznie w formie elektronicznej. W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie: "Czy udokumentowanie wydatków za pomocą skanów faktur i innych dowodów księgowych, archiwizowanych i przechowywanych w formie elektronicznej będzie stanowiło podstawę zaliczenia tychże wydatków do kosztów uzyskania przychodów?". Przedstawiając własne stanowisko w sprawie oceny prawnej zdarzenia przyszłego wskazano, że ogólna reguła dotycząca przechowywania dokumentów (dokumentacji podatkowej) jest zawarta w art. 86 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j.: Dz. U. z 2019 poz., 900 ze zm.; dalej zwana: "O.p."). Następnie wskazał, że przepisy O.p. zawierają definicję dokumentu elektronicznego w art. 3 pkt 13 O.p. przez który rozumie się dokument elektroniczny, o którym mowa w art. 3 pkt 2 ustawy z 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne (t.j.: Dz. U. z 2019, poz. 700 ze zm.). Strona wskazała również, że zgodnie z art. 73 ust. 2 ustawy z 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j.: Dz. U. z 2019 r., poz. 351 ze zm., dalej zwana: "ustawa o rachunkowości") z wyłączeniem dokumentów dotyczących przeniesienia praw majątkowych do nieruchomości, powierzenia odpowiedzialności za składniki aktywów, znaczących umów i innych ważnych dokumentów określonych przez kierownika jednostki, treść dowodów księgowych może być przeniesiona na informatyczne nośniki danych pozwalające zachować w trwałej i niezmienionej postaci zawartość dowodów. Z przepisów ustawy o rachunkowości wynika, że większość dokumentów (księgowych) może przyjąć postać elektroniczną (o ile możliwe jest dokonanie ich wydruku). Zgodnie z ugruntowanym stanowiskiem organów podatkowych - aby określony wydatek mógł zostać zaliczony do koszów uzyskania przychodów - zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j.: Dz. U. z 2020, poz. 1426 ze zm., dalej zwana: "u.p.d.o.f."), niezbędne jest łączne spełnienie wskazanych w nim warunków. Dla zaliczenia wydatku do kosztów uzyskania przychodów konieczne jest właściwe odpowiednie udokumentowanie danego zdarzenia gospodarczego. Przepisy prawa podatkowego nie regulują sposobu lub wymogów formalnych odnośnie prawidłowego dokumentowania wydatków. Strona wskazała, że na gruncie u.p.d.o.f. elektroniczna forma przechowywania dokumentów jest akceptowana przez organy podatkowe, a na poparcie swojego stanowiska Strona powołała się na interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 25 września 2013 r. nr IPPB5/423-490/13-2/IS oraz z dnia 14 lipca 2015 r. nr IBPB-1 -3/4510-23/15/PC.