Wyrok NSA z dnia 15 września 2021 r., sygn. III OSK 1156/21

Służba więzienna

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Rafał Stasikowski Sędziowie Sędzia NSA Tamara Dziełakowska (spr.) Sędzia del. WSA Dariusz Chaciński po rozpoznaniu w dniu 15 września 2021 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej A. D. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 27 listopada 2018 r. sygn. akt III SA/Łd 667/18 w sprawie ze skargi A. D. na decyzję Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej w L. z dnia [...] maja 2018 r. nr [...] w przedmiocie zwolnienia funkcjonariusza ze Służby Więziennej 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od skarżącego A. D. na rzecz organu Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej w L. kwotę 240 zł (dwieście czterdzieści złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z 27 listopada 2018 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi (sygn. akt III SA/Łd 667/18) oddalił skargę A. D. na decyzję Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej w L. z [...] maja 2018 r., utrzymującą w mocy decyzję organu I instancji z [...] kwietnia 2018 r. w przedmiocie zwolnienia funkcjonariusza ze Służby Więziennej.

W uzasadnieniu powyższego wyroku Sąd pierwszej instancji wskazał, że decyzją z [...] kwietnia 2018 r. Dyrektor Zakładu Karnego [...] na podstawie art. 104 § 1, art. 107 K.p.a. w związku z art. 96 ust. 2 pkt 6 oraz art. 218 ustawy z 9 kwietnia 2010 r. o Służbie Więziennej (tekst jedn. Dz. U. z 2017 r., poz. 631 ze zm. - zwanej dalej ustawą o Służbie Więziennej) zwolnił plutonowego A. D. ze służby w Służbie Więziennej w związku z nieobecnością w służbie spowodowaną chorobą, trwającą nieprzerwanie przez okres powyżej dwunastu miesięcy od dnia 28 lutego 2017 r. W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ podniósł, że w okresie od 28 lutego 2017 r. do 26 lutego 2018 r. skarżący był nieprzerwanie niezdolny do pełnienia służby na skutek choroby. W dniu 27 lutego 2018 r., tj. po zakończeniu zwolnienia lekarskiego, skarżący stawił się do służby w Zakładzie Karnym [...], nie informując uprzednio przełożonego o zakończonej chorobie. Z uwagi na niezdolność do służby powyżej 30 dni spowodowaną chorobą, został skierowany do Zakładu Opieki Zdrowotnej Medycyny Pracy Służby Więziennej w L. na badania kontrolne, celem uzyskania zaświadczenia o braku przeciwwskazań do pełnienia służby na wskazanym stanowisku. Do dnia 9 kwietnia 2018 r. skarżący nie przedłożył Dyrektorowi Zakładu Karnego przedmiotowego zaświadczenia. Ponadto ustalono, że w dniu 2 czerwca 2017 r. został skierowany do Rejonowej Komisji Lekarskiej w L. podległej Ministrowi do Spraw Wewnętrznych w celu ustalenia zdolności do służby w Służbie Więziennej. W dniu 2 marca 2018 r. do Zakładu Karnego wpłynęło orzeczenie ww. Komisji, z którego wynika, że po wykorzystaniu dwunastomiesięcznego zwolnienia od wykonywania obowiązków służbowych z powodu choroby skarżący nie odzyskał zdolności do wykonywania obowiązków służbowych. Wskazano, że rokuje poprawę w stopniu umożliwiającym dalsze pełnienie służby oraz na potrzebę udzielenia urlopu zdrowotnego na okres dwóch miesięcy. W dniu 6 kwietnia 2018 r. skarżący zwrócił się do Dyrektora Zakładu Karnego z wnioskiem o udzielenie na podstawie art. 115 ustawy o Służbie Więziennej urlopu zdrowotnego na okres wskazany w orzeczeniu Rejonowej Komisji Lekarskiej. Dyrektor Zakładu Karnego, biorąc pod uwagę trudną sytuację w dziale ochrony, tj. występowanie siedmiu wakatów w powyższym pionie służby i uwzględniając realne możliwości zrealizowania przyjęć do służby na wakujące stanowiska, mając na uwadze w pierwszej kolejności zabezpieczenie właściwego toku służby, odmówił udzielenia wnioskowanego urlopu zdrowotnego.