Wyrok NSA z dnia 25 czerwca 2021 r., sygn. II GSK 1272/18

Działalność gospodarcza

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Kuba Sędzia NSA Wojciech Kręcisz Sędzia del. WSA Tomasz Smoleń (spr.) po rozpoznaniu w dniu 25 czerwca 2021 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej (...) od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 marca 2018 r. sygn. akt VI SA/Wa 1751/17 w sprawie ze skargi (...) na decyzję Ministra Rozwoju i Finansów z dnia (...) nr (...) w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji w zakresie punktu I zawartego w zezwoleniu na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 6 marca 2018 r. sygn. akt VI SA/Wa 1751/17 oddalił skargę (...) z siedzibą w (...) (dalej: "skarżącą" "Spółka") na decyzję Ministra Rozwoju i Finansów z dnia (...) nr (...) w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji w części.

Sąd I instancji orzekał w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy:

Pismem z dnia (...) uzupełnionym pismem z dnia (...) skarżąca zwróciła się do Ministra Rozwoju z wnioskiem o stwierdzenie nieważności decyzji Ministra Gospodarki Nr (...) z dnia (...) w części, w jakiej pozostawiła ona w mocy pkt I zezwolenia Nr (...) z dnia (...) na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie Katowickiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej.

Po rozpatrzeniu sprawy w dniu (...), Minister Rozwoju i Finansów, wydał decyzję Nr (...) odmawiającą stwierdzenia nieważności decyzji Ministra Gospodarki Nr (...) we wnioskowanym zakresie. Organ stwierdził, że wniosek nie może być rozpatrzony pozytywnie, gdyż w przedmiotowym przypadku nie zachodzi żadna z przesłanek stwierdzenia nieważności wymieniona w art. 156 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2016 r. poz. 23, z późn. zm.), zwanej dalej "k.p.a." Następnie skarżąca zwróciła się do Ministra Rozwoju i Finansów z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy, wnosząc o uchylenie decyzji Nr 253/DI/16 i orzeczenie, co do istoty zgodnie z wnioskiem. Skarżąca zarzuciła naruszenie art. 156 § 1 pkt 2 w zw. z art. 6 k.p.a. przez odmowę stwierdzenia nieważności decyzji Ministra Gospodark i(...), zwanej dalej "Decyzją Zmieniającą", we wnioskowanym zakresie pomimo istnienia przesłanki wymienionej w tym przepisie. Po ponownym przeanalizowaniu sprawy Minister Rozwoju i Finansów w decyzji z dnia (...) nr (....), jeszcze raz podkreślił, że stwierdzenie nieważności decyzji może być dokonane jedynie wówczas, gdy zostaną spełnione wymagane prawem przesłanki przewidziane w art. 156 § 1 k.p.a. Organ uznał, że w dniu wydania "Decyzji Zmieniającej" Minister Gospodarki miał podstawę prawną wyrażoną w przepisach rangi ustawowej pozwalającą na wydanie przedmiotowej decyzji. Takim przepisem w przedmiotowym przypadku był art. 6 ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw (Dz. U. Nr 188, poz. 1840, z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą z 2003 r. zmieniającą ustawę o s.s.e.". Zdaniem organu, "Decyzji Zmieniającej" nie można zarzuć, że wydana została z rażącym naruszeniem prawa. Przede wszystkim nie było przepisu, który nakazywałby organowi, aby decyzje wydawane na podstawie art. 6 ustawy z 2003 r. zmieniającej ustawę o s.s.e. "dostosowywały zezwolenia" do nowych zasad funkcjonowania stref wynikających z ustawy z dnia 16 listopada 2000 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 117, poz. 1228, z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą z 2000 r. zmieniającą ustawę o s.s.e.", w tym nowego brzmienia art. 19 ust, 1 ustawy o s.s.e. Ponadto przepis ten nie przewiduje działania organu z urzędu. Postępowanie w trybie art. 6 ustawy z 2003 r. zmieniającej ustawę o s.s.e. było postępowaniem wszczętym na wniosek przedsiębiorcy, a rozstrzygnięcie zawarte w "Decyzji Zmieniającej" było zgodne z żądaniem przedsiębiorcy.