Wyrok NSA z dnia 18 listopada 2020 r., sygn. II OSK 2269/18

Inspekcja sanitarna

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Barbara Adamiak (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz Sędzia NSA Andrzej Wawrzyniak po rozpoznaniu w dniu 18 listopada 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej J. B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 12 kwietnia 2018 r. sygn. akt III SA/Kr 1258/17 w sprawie ze skargi J. B. na decyzję M. Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w . z dnia 8 września 2017 r. nr ... w przedmiocie choroby zawodowej oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 12 kwietnia 2018 r. sygn. akt III SA/Kr 1258/17 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie oddalił skargę J. B. na decyzję M. Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w K. z dnia 8 września 2017 r. nr ... w przedmiocie choroby zawodowej.

W uzasadnieniu powyższego wyroku Sąd stwierdził, że organy zrealizowały i odniosły się do wytycznych zawartych w wyroku WSA w Krakowie z dnia 13 czerwca 2016 r., sygn. akt III SA/Kr 1472/15. Wzięto pod uwagę całość zebranej dokumentacji medycznej, co więcej organ orzekający zwrócił się o weryfikację orzeczeń lekarskich. Z opinii M. Ośrodka Medycyny Pracy z dnia 19 stycznia 2016 r., jak również opinii Instytutu Medycyny Pracy i Zdrowia Środowiskowego w S. z dnia 27 lutego 2017 r. jednoznacznie wynika, że brak jest podstaw do rozpoznania u badanej przewlekłej choroby obwodowego układu nerwowego wywołanej sposobem wykonywania pracy pod postacią zespołu cieśni w obrębie nadgarstka.

Sąd argumentował, że ustalenie braku możliwości stwierdzenia bezspornie lub z wysokim prawdopodobieństwem związku przyczynowego między narażeniem zawodowym a chorobą cieśni nadgarstka u skarżącej wiązało się właśnie z rozpoznaniem u niej szeregu innych, pozazawodowych czynników i schorzeń, stanowiących uznane źródła powstawania takiej choroby. Ustalenie to nie zostało przy tym dokonane dowolnie przez organy sanitarne, lecz wynikało z treści jednoznacznych i zgodnych orzeczeń dwóch jednostek medycznych powołanych do diagnostyki chorób zawodowych. W uzasadnieniach tych orzeczeń przedstawiono szczegółowo ocenę stanu zdrowia skarżącej i uwzględniono cały materiał dowodowy. W orzeczeniu Instytutu Medycyny Pracy i Zdrowia Środowiskowego w S. z dnia 27 lutego 2017 r. wykazano wiele samoistnych schorzeń skarżącej, w tym konkretne zaburzenia określone jako czynniki ryzyka w zakresie powstania zespołu cieśni nadgarstka. Tym samym brak możliwości przyjęcia nawet owego "wysokiego prawdopodobieństwa" wynika z wiedzy medycznej uprawnionych lekarzy, która - jak już wyjaśniono - nie może być weryfikowana przez organy administracyjne.