Zasada reformationis in peius i jej zastosowanie w postępowaniach administracyjnych - Wyrok NSA z dnia 2 grudnia 2020 r., sygn. II OSK 1455/18

Organ odwoławczy nie może wydać decyzji na niekorzyść strony odwołującej się, gdy wadliwe zastosowanie przepisów prawa nie może być uznane za rażące naruszenie prawa ani interesu społecznego, a jego ustalenie wymagało wielu zabiegów interpretacyjnych.

Zabytki

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Arkadiusz Despot-Mładanowicz Sędzia NSA Teresa Zyglewska (spr.) Sędzia del. WSA Kazimierz Bandarzewski po rozpoznaniu w dniu 2 grudnia 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 14 marca 2018 r. sygn. akt VII SA/Wa 1417/17 w sprawie ze skargi Uczelni [...] na decyzję Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] maja 2017 r. znak [...] w przedmiocie ustalenia opłaty za usunięcie drzewa oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z 14 marca 2018 r. VII SA/Wa 1417/17 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie na skutek skargi Uczelni [...] (skarżąca) na decyzję Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] maja 2017 r. znak [...] w przedmiocie ustalenia opłaty za usunięcie drzewa uchylił zaskarżoną decyzję oraz orzekł o zwrocie kosztów postępowania sądowego.

Powyższe rozstrzygnięcie zapadło w następującym stanie faktycznym i prawnym:

Decyzją [...] maja 2017 r. Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego po ponownym rozpatrzeniu odwołania skarżącej na podstawie art. 7 pkt 1, art. 89 pkt 1 i art. 93 ust. 1 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (Dz.U. z 2014 r., poz. 1446 ze zm.), art. 84 ust. 1 i 2 oraz art. 85 ust. 1 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz.U. z 2013 r., poz. 627 ze zm.), art. 53 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 25 czerwca 2015 r. o zmianie ustawy o samorządzie gminnym oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2015 r., poz. 1045), rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 13 października 2004 r. w sprawie stawek opłat dla poszczególnych rodzajów i gatunków drzew (Dz.U. Nr 228, poz. 2306 ze zm.), obwieszczenia Ministra Środowiska z dnia 24 października 2014 r. w sprawie stawek opłat za usunięcie drzew i krzewów oraz stawek kar za zniszczenie zieleni na rok 2015 (M.P. z 2014 r., poz. 958) oraz art. 17 pkt 2, art. 127 § 2 i art. 138 § 1 pkt 2 k.p.a., uchylił zaskarżoną decyzję [...] Konserwatora Zabytków nr [...] z dnia [...] września 2015 r. w zakresie punktu II i ustalił opłatę za usunięcie topoli czarnej o obwodzie pnia 347 cm z nieruchomości przy ul. [...] (dz. ew. nr [...] obręb [...]) w wysokości 74 630,54 złote.