Wyrok NSA z dnia 21 października 2020 r., sygn. I OSK 569/20

Ubezpieczenie społeczne

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Elżbieta Kremer (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Małgorzata Borowiec Sędzia NSA Jolanta Rudnicka po rozpoznaniu w dniu 21 października 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 4 grudnia 2019 r. sygn. akt II SA/Wa 1014/19 w sprawie ze skargi W. M. na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] marca 2019 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania rodzicielskiego świadczenia uzupełniającego uchyla zaskarżony wyrok i oddala skargę.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 4 grudnia 2019 r. sygn. akt II SA/Wa 1014/19 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, po rozpoznaniu skargi W. M., uchylił decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] marca 2019 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania rodzicielskiego świadczenia uzupełniającego.

Wyrok zapadł na tle następujących okoliczności sprawy:

W. M. złożyła w dniu 12 marca 2019 r. do Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych wniosek o przyznanie rodzicielskiego świadczenia uzupełniającego.

Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych decyzją z dnia [...] marca 2019 r., na podstawie ustawy z 31 stycznia 2019 r. o rodzicielskim świadczeniu uzupełniającym (Dz. U. z 2019 r., poz. 303), zwanej dalej: "u.r.ś.u.", odmówił przyznania rodzicielskiego świadczenia uzupełniającego.

W uzasadnieniu organ przytoczył treść art. 3 ust. 1 pkt 1 u.r.ś.u. i wskazał, że wychowanie w rozumieniu ustawy oznacza sprawowanie osobistej opieki nad dziećmi polegającej na stałym, bezpośrednim i ciągłym wykonywaniu ogółu obowiązków spoczywających na rodzicach w ramach praw im przysługujących względem dzieci w celu należytego sprawowania pieczy nad nimi i nad ich majątkiem. Proces wychowawczy obejmuje pieczę nad osobą dziecka, pieczę nad majątkiem dziecka oraz prawo do jego wychowania z poszanowaniem jego godności i praw. Zasadą jest, że proces wychowawczy powstaje z chwilą urodzenia dziecka i zazwyczaj ustaje z chwilą uzyskania przez dziecko pełnoletniości. Długotrwałość wychowania to proces, który łączy się z systematycznością sprawowania ogółu obowiązków spoczywających na rodzicach w ramach praw im przysługujących względem dziecka.