Wyrok NSA z dnia 17 lipca 2020 r., sygn. II OSK 311/20

Broń i materiały wybuchowe

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Tomasz Zbrojewski (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Anna Łuczaj Sędzia del. WSA Piotr Korzeniowski po rozpoznaniu w dniu 17 lipca 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Komendanta Wojewódzkiego Policji w [...] od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 25 listopada 2019 r. sygn. akt II SA/Op 405/19 w sprawie ze skargi P. S. na czynność Komendanta Wojewódzkiego Policji w [...] z dnia [...] września 2019 r., nr [...] w przedmiocie kosztów przechowywania broni 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od Komendanta Wojewódzkiego Policji w [...] na rzecz P. S. kwotę 1350 (jeden tysiąc trzysta pięćdziesiąt) złotych, tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu wyrokiem z dnia 25 listopada 2019 r., wydanym w sprawie o sygn. akt II SA/Op 405/19, po rozpoznaniu sprawy ze skargi P. S. na czynność Komendanta Wojewódzkiego Policji w [...] z dnia [...] września 2019 r., nr [...] w przedmiocie kosztów przechowywania broni w depozycie Policji, pkt 1 - stwierdził bezskuteczność zaskarżonej czynności, pkt 2 - zasądził od organu na rzecz skarżącej kwotę 2192 (dwa tysiące sto dziewięćdziesiąt dwa) złote, tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Wyrok został wydany w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy:

P. S. pismem z 23 września 2019 r., zaskarżyła w całości do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu czynność Komendanta Wojewódzkiego Policji w [...], zatytułowaną "wezwanie do zapłaty" z [...] września 2019 r. w przedmiocie naliczenia kosztów przechowywania broni palnej wraz z amunicją. Skarżąca wniosła o stwierdzenie bezskuteczności tej czynności, podnosząc zarzut naruszenia przepisów prawa materialnego, które miało istotny wpływ na wynik sprawy, a to art. 23 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji, poprzez jego błędne zastosowanie, albowiem skarżąca nie była osobą deponującą broń, a nadto nigdy nie stała się posiadaczem broni po zmarłym H. S.. Akcentowała, że nigdy broni tej nie objęła w posiadanie, broń zdeponowała jej ciotka - I. S.. W tej sytuacji skarżąca wywiodła, że nie jest adresatem normy wymienionej w art. 23 ust. 1 pkt 3 ustawy.