Wyrok NSA z dnia 12 lutego 2020 r., sygn. I OSK 1718/18

Administracyjne postępowanie

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Zbigniew Ślusarczyk (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Rafał Stasikowski Sędzia del. WSA Dariusz Chaciński Protokolant: asystent sędziego Łukasz Sielanko po rozpoznaniu w dniu 12 lutego 2020 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej C. B. i E. B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 30 listopada 2017 r. sygn. akt IV SA/Wa 1837/17 w sprawie ze skargi C. B. i E. B. na decyzję Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia [...] maja 2017 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 30 listopada 2017 r. sygn. akt IV SA/Wa 1837/17, na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. 2017, poz. 1369 ze zm.) dalej zwanej "p.p.s.a.", oddalił skargę C. B. i E. B. na decyzję Ministra Infrastruktury i Budownictwa z [...] maja 2017 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji Naczelnika Gminy w [...] z [...] maja 1984 r. ustalającej na rzecz skarżących odszkodowanie za przejętą na rzecz Skarbu Państwa nieruchomość położoną we wsi [...], gmina [...], oznaczoną jako działka nr [...] o pow. 51540 m2.

W uzasadnieniu wyroku wskazano, że podstawą prawną wydania kontrolowanej w sprawie decyzji był art. 9 i art. 10 ustawy z dnia 31 stycznia 1961 r. o terenach budowlanych na obszarach wsi (Dz. U. z 1969 r., Nr 27, poz. 216 ze zm.). W ocenie Sądu pierwszej instancji organy przeprowadziły postępowanie, z którego prawidłowo wywiodły, że nie zachodzą przesłanki do stwierdzenia nieważności decyzji odszkodowawczej na podstawie art. 156 k.p.a. Zasadnie stwierdziły, że ewentualne błędy rachunkowe w opinii biegłego mogły być kontrolowane w toku postępowania odwoławczego od przedmiotowej decyzji Naczelnika Gminy w [...] Decyzja ta nie została jednak zaskarżona. Sąd podkreślił, że w takim stanie rzeczy brak jest podstaw, aby organ nadzorczy miał oceniać zasadność i poprawność wyliczonego odszkodowania i po 30 latach eliminować tę decyzję z obrotu prawnego. Ponadto zdaniem Sądu na gruncie rozpoznawanej sprawy nie można w sposób niebudzący wątpliwości uznać, że doszło do rażącego naruszenia art. 22 ustawy z 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości (Dz. U. z 1974 r. Nr 10, poz. 64).