Postanowienie NSA z dnia 31 stycznia 2020 r., sygn. I OSK 1955/18

Odrzucenie skargi

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Czesława Nowak-Kolczyńska po rozpoznaniu w dniu 31 stycznia 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej T. W. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 30 stycznia 2018 r. sygn. akt II SAB/Op 123/17 o odrzuceniu skargi T. W. na bezczynność Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Opolu w przedmiocie propozycji określającej warunki pełnienia służby postanawia: oddalić skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu postanowieniem z 30 stycznia 2018 r. odrzucił skargę T. W. na bezczynność Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Opolu w zakresie nieprzedstawienia propozycji służby w Służbie Celno-Skarbowej. Jak wywodził skarżący, obowiązek ten wynikał z art. 165 ust. 7 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. poz. 1948, ze zm., dalej: p.w.KAS).

Odrzucając skargę na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 ze zm., dalej: p.p.s.a.) Sąd I instancji uznał, że żaden z przepisów p.w.KAS nie nakłada na organ obowiązku przedstawienia funkcjonariuszowi propozycji zatrudnienia lub dalszego pełnienia służby. Ustawodawca pozostawił bowiem organom autonomiczne prawo do decydowania o tym, czy w ogóle danej osobie zostanie złożona propozycja dalszego zatrudnienia lub służby, jak i wyboru rodzaju dalszego zatrudnienia. Skarga na bezczynność ma zaś na celu, jak podkreślił Sąd, spowodowanie wydania przez organ administracji publicznej oczekiwanego i wymaganego przepisami aktu.