Wyrok NSA z dnia 18 czerwca 2020 r., sygn. I GSK 225/20

Celne prawo

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Hanna Kamińska Sędzia NSA Piotr Pietrasz (spr.) Sędzia del. WSA Tomasz Smoleń po rozpoznaniu w dniu 18 czerwca 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej J. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 4 grudnia 2019 r. sygn. akt I SA/Bk 534/19 w sprawie ze skargi J. S. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w B. z dnia [...] sierpnia 2019 r. nr [...] w przedmiocie określenia kwoty długu celnego 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od J. S. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w B. kwotę 675 (sześćset siedemdziesiąt pięć) złotych tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku wyrokiem z dnia 4 grudnia 2019 r., sygn. akt I SA/Bk 534/19 oddalił skargę J. S. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w B. z dnia [...] sierpnia 2019 r., nr [...] w przedmiocie określenia kwoty długu celnego.

Od przedmiotowego wyroku strona skarżąca złożyła skargę kasacyjną, zaskarżając powyższy wyrok w całości. Zaskarżonemu wyrokowi zarzuciła naruszenie

I. prawa materialnego przez błędną jego wykładnię i w konsekwencji niewłaściwe zastosowanie, a mianowicie:

1) art. 41 i art. 107-110 Rozporządzenia Rady (WE) nr 1186/2009 z dnia 16 listopada 2009 r. ustanawiające wspólnotowy system zwolnień celnych w zw. z art. 56 ust. 1, 5 i 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. z zm. o podatku od towarów i usług (tj. Dz. U. z 2018 r., poz. 2174), poprzez niewłaściwą wykładnię przedstawionych przepisów i przyjęcie, że przewóz paliwa miał charakter handlowy i przez to nie zastosowanie zwolnień z należności celnych w sytuacji braku handlowego przeznaczenia wwiezionego paliwa. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku wobec powyższego błędnie poparł ustalenia organów w przedmiocie stwierdzenia powstania długu celnego w odniesieniu do towaru nieunijnego w postaci 722 litrów oleju napędowego wprowadzonego przez skarżącego na obszar Unii w okresie od 19 stycznia 2019 r. do 13 lutego 2019 r., które to ustalenia były dokonane na przypuszczeniach organu, a nie na konkretnych dowodach.