Wyrok NSA z dnia 28 sierpnia 2020 r., sygn. I FSK 1800/17

Podatkowe postępowanie

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Arkadiusz Cudak (sprawozdawca), Sędzia NSA Marek Kołaczek, Sędzia WSA del. Bożena Dziełak, Protokolant Marek Kleszczyński, po rozpoznaniu w dniu 28 sierpnia 2020 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej M.B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 12 lipca 2017 r. sygn. akt I SA/Wr 405/17 w sprawie ze skargi M.B. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu z dnia 20 lutego 2017 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do marca 2013 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od M.B. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu kwotę 5400 (słownie: pięć tysięcy czterysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z 12 lipca 2017 r., sygn. akt I SA/Wr 405/17, Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu, działając na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, ze zm.; dalej "P.p.s.a."), oddalił skargę M.B. (dalej "Strona" lub "Skarżący") na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu (dalej "organ" lub "organ odwoławczy") z 20 lutego 2017 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do marca 2013 r.

Uzasadniając powyższe rozstrzygnięcie, Sąd pierwszej instancji wskazał, że organy podatkowe podważyły możliwość nabycia przez Skarżącego katalizatorów na podstawie faktur wystawionych przez A. [...]. Poza sporem pozostawała natomiast kwestia posiadania przez Skarżącego towaru opisanego w zakwestionowanych fakturach. Zdaniem Sądu organy podatkowe prawidłowo uznały, że sam fakt dysponowania przez Stronę towarem, identyfikowanym przez nią jako pochodzący z zakwestionowanych faktur, nie może stanowić dostatecznej podstawy do uznania autentyczności tych faktur. Równie istotną przesłanką prawdziwości faktury jest bowiem ustalenie, że sprzedawca dysponował towarem, którego zbycie miała dokumentować dana faktura. W ocenie Sądu przeprowadzone pod tym kątem przez organy podatkowe postępowanie dowodowe dawało uzasadnione podstawy do przyjęcia, że faktury wystawione na rzecz Skarżącego przez ww. podmiot nie mogły dokumentować rzeczywistych transakcji gospodarczych. Ustalono bowiem, że jako sprzedawca E.G. nigdy nie weszła w posiadanie towaru, który zbywała wedle treści zakwestionowanych faktur. Zastrzeżeń Sądu nie budziły w tym zakresie zarówno sama ocena zebranego materiału dowodowego, jak i sposób jego gromadzenia, oceniany także przez pryzmat zachowania procesowych gwarancji czynnego udziału Strony w prowadzonym postępowaniu podatkowym. W ocenie Sądu okoliczności analizowanej sprawy wskazują ponadto, że Skarżący nie tylko miał świadomość udziału w procedurze wystawiania fikcyjnych faktur, ale i aktywnie w nim uczestniczył. W konsekwencji zasadnie pozbawiono go prawa do odliczenia podatku naliczonego z zakwestionowanych faktur, jako podstawę prawną wskazując art. 88 ust 3a pkt 4 lit. a) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054, ze zm.), dalej "ustawa o VAT".