Wyrok NSA z dnia 31 sierpnia 2020 r., sygn. II FSK 1209/18

Podatek od nieruchomości

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Sławomir Presnarowicz, Sędzia NSA Tomasz Zborzyński (sprawozdawca), Sędzia WSA (del.) Dominik Gajewski, Protokolant Paweł Koluch, po rozpoznaniu w dniu 27 sierpnia 2020 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej P. S.A. z siedzibą w K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 25 października 2017 r. sygn. akt I SA/Gd 507/17 w sprawie ze skargi P. S.A. z siedzibą w K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Słupsku z dnia 29 sierpnia 2016 r. nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2004 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości, 2) uchyla w całości decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Słupsku z dnia 29 sierpnia 2016 r. nr [...], 3) zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Słupsku na rzecz P. S.A. z siedzibą w K. kwotę 21.369 (słownie: dwadzieścia jeden tysięcy trzysta sześćdziesiąt dziewięć) złotych tytułem częściowego zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z 25 października 2017 r., sygn. akt I SA/Gd 507/17, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku oddalił skargę P. S.A. z siedzibą w K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Słupsku z 29 sierpnia 2016 r. w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2004 rok.

Z uzasadnienia tego wyroku wynika, że decyzją z 29 kwietnia 2004 r. Wójt Gminy określił skarżącej wysokość zobowiązania w podatku od nieruchomości za 2004 r. w kwocie 1.122.4708 zł. Podatek ten naliczono od gruntów, budynków i budowli związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej, położonych na terenie stacji rozdzielni elektroenergetycznej [...] w W.

Decyzją z dnia 16 czerwca 2004 r. SKO utrzymało w mocy rozstrzygnięcie organu I instancji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku wyrokiem z 201 grudnia 2011 r. sygn. akt I SA/Gd 1052/11 uchylił zaskarżoną decyzję SKO z 16 czerwca 2004 r. i wskazał, że w jego ocenie transformaty nie są budowlami w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 849 ze zm., dalej: u.p.o.l.) w zw. z art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 290, dalej: P.b.). Sąd wyjaśnił, że rozpatrując ponownie sprawę organy podatkowe przeprowadzą ustalenia faktyczne w sposób czyniący zadość przywołanym przepisom postępowania, w sposób precyzyjny określą sporne obiekty usytuowane na stacji elektroenergetycznej skarżącej, będące przedmiotem opodatkowania oraz dokonają ustaleń umożliwiających ich zidentyfikowanie jako budowli, bądź też urządzeń budowlanych, rozważą konieczność przeprowadzenia dowodu z opinii biegłego, którą poddadzą analizie, co nie wyklucza możliwości dopuszczenia także wcześniej przeprowadzonych opinii dotyczących spornych obiektów. Stosownie do poczynionych ustaleń wydadzą adekwatne do nich rozstrzygnięcie z uwzględnieniem wskazanego przez Sąd kierunku wykładni przepisów prawa materialnego.