Wyrok NSA z dnia 19 maja 2020 r., sygn. II FSK 100/20

Egzekucyjne postępowanie

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Aleksandra Wrzesińska-Nowacka, Sędzia NSA Beata Cieloch, Sędzia WSA (del.) Sylwester Golec (sprawozdawca), , po rozpoznaniu w dniu 19 maja 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Szczecinie od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 9 października 2019 r. sygn. akt I SA/Sz 365/19 w sprawie ze skargi D. K. na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Szczecinie z dnia 7 marca 2019 r., nr [...] w przedmiocie zarzutów w sprawie prowadzenia egzekucji administracyjnej oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 9 października 2019 r., sygn. akt I SA/Sz 365/19 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie uchylił postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Szczecinie z dnia 7 marca 2019 r. oraz poprzedzające je postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w K. z dnia 31 października 2018 r., wydane w przedmiocie zarzutów zgłoszonych w postępowaniu administracyjnym.

Sąd pierwszej instancji przyjął za podstawę wyroku następujący stan faktyczny:

Naczelnik Urzędu Skarbowego w K. będący jednocześnie wierzycielem, na podstawie tytułu wykonawczego z 21 września 2018 r. nr [...] prowadził postępowanie egzekucyjne wobec zobowiązanego D. K. Przedmiotem postępowania była zaległość podatkowa w podatku od towarów i usług za listopad 2015 r. Pismem z dnia 15 października 2018 r. zobowiązany wniósł zarzuty w sprawie prowadzonego postępowania egzekucyjnego wskazując na przedawnienie obowiązku, nieistnienie obowiązku oraz określenie egzekwowanego obowiązku niezgodnie z treścią obowiązku wynikającego z orzeczenia. Zobowiązany wskazał, że pismem z dnia 8 kwietnia 2016 r. organ poinformował go, że nie wystąpiły okoliczności mające wpływ na zawieszenie lub przerwanie biegu przedawnienia zobowiązań podatkowych dotyczących okresu od grudnia 2009 r. do listopada 2015 r. W związku z tym brak było podstaw do prowadzenia dalszych czynności sprawdzających ze względu na przedawnienie zobowiązania. Zobowiązany wskazał, że przedmiotowe zobowiązanie przedawniło się 31 grudnia 2015 r.