Wyrok NSA z dnia 23 kwietnia 2020 r., sygn. I FSK 413/20

Podatek od towarów i usług

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Niezgódka - Medek, Sędzia NSA Roman Wiatrowski (sprawozdawca), Sędzia NSA Hieronim Sęk, po rozpoznaniu w dniu 23 kwietnia 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19 września 2019 r., sygn. akt III SA/Wa 219/19 w sprawie ze skargi N. [...] sp. z o. o. z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w W. z dnia 15 grudnia 2018 r., nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne okresy rozliczeniowe 2013 r. i 2014 r. 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w W. na rzecz N. [...] sp. z o.o. z siedzibą w W. kwotę 5.400 (pięć tysięcy czterysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrokiem 19 września 2019 r., sygn. akt III SA/Wa 219/19 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w sprawie ze skargi N. [...] sp. z o.o. z siedzibą w W. (dalej skarżąca, spółka) na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie z 15 grudnia 2018 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne okresy rozliczeniowe 2013 r. i 2014 r. 1. uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w W. z 23 października 2018 r.; 2) zasądził od organu na rzecz skarżącej kwotę 13.401 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego. (ww. wyrok oraz inne orzeczenia sądów administracyjnych przywołane w niniejszym uzasadnieniu opublikowane zostały w bazie internetowej NSA: www.orzeczenia.nsa.gov.pl).

2. Przedstawiając stan faktyczny sprawy Sąd I instancji wskazał, że w niniejszej sprawie organy zakwestionowały na podstawie art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054. ze. zm., dalej ustawa o VAT) prawo skarżącej do odliczenia podatku naliczonego z faktur wystawionych na jej rzecz przez wskazanych przez B. [...] sp. z o.o., PHU C. [...] R. B., L. M., M. M., M. B. i K. Z.. Zdaniem organów, podmioty te nie wykonały przedmiotowych usług na rzecz spółki, a w konsekwencji faktury te nie dokumentowały rzeczywistych zdarzeń gospodarczych. Organy stwierdziły też, że faktury wystawione przez W. R. nie pozostają w związku z czynnościami opodatkowanymi spółki, zatem nie dają prawa do odliczenia podatku naliczonego na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT. Ponadto stwierdziły, że z uwagi na okoliczność, że ww. podmioty nie wykonały na rzecz spółki usług wyszczególnionych na zakwestionowanych fakturach i w ocenie organów z uwagi na brak pojazdów, środków trwałych i pracowników spółka nie mogła tych usług wykonać we własnym zakresie, to nie mogła też dokonać ich dalszej odsprzedaży na rzecz swoich kontrahentów. Skoro natomiast faktury wystawione przez spółkę weszły do obrotu prawnego, to zdaniem organów należało zastosować art. 108 ust. 1 oraz ust. 2 ustawy o VAT. Jednocześnie organy podnosiły, że spółka w sposób świadomy transakcje nabycia usług realizowała z innym podmiotem, lub też wykorzystując pracowników, co do których brak było możliwości ustalenia ich danych.