Wyrok NSA z dnia 5 lutego 2020 r., sygn. II FSK 742/18

Podatek dochodowy od osób fizycznych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Beata Cieloch, Sędzia NSA Krzysztof Winiarski, Sędzia WSA del. Krzysztof Przasnyski (sprawozdawca), Protokolant Paulina Gromulska, po rozpoznaniu w dniu 5 lutego 2020 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej L. K. i W. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 19 października 2017 r., sygn. akt I SA/Kr 697/17 w sprawie ze skargi L. K. i W. K. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Krakowie z dnia 12 maja 2017 r., nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2006 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości, 2) uchyla decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Krakowie z dnia 12 maja 2017 r., nr [...] oraz poprzedzającą ją decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego K. z dnia 26 stycznia 2017r. [...] , 3) zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Krakowie na rzecz L. K. i W. K. kwotę 1261 (jeden tysiąc dwieście sześćdziesiąt jeden) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 19 października 2017 r. sygn. akt I SA/Kr 697/17 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie oddalił skargę L. K. i W. K. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w K. z dnia 12 maja 2017 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2006 r.

Ze stanu sprawy przyjętego przez Sąd I instancji wynika, że Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w K. utrzymując w mocy decyzję organu I instancji, w uzasadnieniu podał, że wydatki poniesione przez płatnika - Areszt Śledczy w K. w związku z przydzieleniem podatnikowi kwatery tymczasowej są przychodem w rozumieniu art. 12 ust. 1 w zw. z art. 11 ust. 1 oraz art. 12 ust. 3 w zw. z art. 11 ust.2 - 2b ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010r. Nr 14 poz. 176, ze zm.; dalej jako: u.p.d.o.f.), i nie jest możliwe zastosowanie wobec tego przychodu zwolnienia od opodatkowania, albowiem przedmiotowe świadczenia: po pierwsze, zostały spełnione za zgodą pracownika (na wniosek pracownika); po drugie, zostały spełnione w interesie podatnika i przyniosły mu korzyść w postaci uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść; po trzecie, korzyść ta jest wymierna, skonkretyzowana i indywidualnie przypisana na jego rzecz.