Wyrok NSA z dnia 13 lutego 2020 r., sygn. II FSK 1756/18

Podatek dochodowy od osób fizycznych; Inne

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Grażyna Nasierowska, Sędzia NSA Tomasz Zborzyński (sprawozdawca), Sędzia WSA (del.) Agnieszka Olesińska, Protokolant Paulina Gromulska, po rozpoznaniu w dniu 13 lutego 2020 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej J. L. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 9 stycznia 2018 r. sygn. akt I SA/Gd 773/17 w sprawie ze skargi J. L. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku z dnia 6 marca 2017 r. nr [...] w przedmiocie nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2013 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od J. L. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku kwotę 10800 (słownie: dziesięć tysięcy osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrokiem z 9 stycznia 2018 r. w sprawie I SA/Gd 773/17 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku oddalił skargę J. L. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku z 6 marca 2017 r. w przedmiocie odmowy stwierdzenia i zwrotu nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2013 r.

2. W skardze kasacyjnej od powyższego wyroku skarżący zarzucił naruszenie następujących przepisów:

I. naruszenie przepisów postępowania mające istotny wpływ na wynik postępowania:

a) art. 145 § 1 pkt 1 lit. c ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 z późn. zm., dalej: p.p.s.a.) w zw. z art. 134 p.p.s.a. i art. 141 § 4 p.p.s.a polegającego na sporządzeniu uzasadnienia wyroku nieodpowiadającego wymogom wskazanym w tym przepisie, w tym w szczególności poprzez jego sporządzenie w ten sposób, że stanowi ono w zasadzie całkowite powielenie - skopiowanie - stanowiska zawartego w decyzji Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku z 6 marca 2017 r., które z kolei stanowi powielenie stanowiska wyrażonego w decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego w G. (dalej: organ pierwszej instancji) z 8 sierpnia 2016 r., co wskazuje na to, iż nie zawiera ono w zasadzie żadnych samodzielnych rozważań sądu w kwestii oceny skargi wniesionej przez skarżącego i podniesionych w niej zarzutów, poza ogólnikowymi i lakonicznymi stwierdzeniami sądu o niezasadności niektórych z postawionych zarzutów, a tym samym wskazuje na brak rzetelnego przeanalizowania przez sąd jakiegokolwiek z zarzutów podniesionych w skardze i argumentacji skarżącego na ich poparcie w konfrontacji z zebranym materiałem dowodowym, wnioskami organów co do faktów wynikających z tych dowodów i zastosowanymi przez organy przepisami, nie pozwalając w konsekwencji prześledzić toku rozumowania sądu pod kątem zgodności postępowania podatkowego z prawem i zbadania zgodności wydanej decyzji z prawem, które miało doprowadzić sąd do sformułowania oceny bezzasadności skargi, a co oznacza, że nie wyjaśniono skarżącemu w żaden racjonalny sposób dlaczego w świetle przepisów prawa jego stanowisko jest prawidłowe bądź nieprawidłowe, nie powołując ku temu stosownych argumentów oraz przepisów prawa i nie wyjaśniając ich znaczenia oraz wywołując wrażenie braku bezstronności ze strony sądu, i podrywając zaufanie do wymiaru sprawiedliwości sprawowanego przez sądy administracyjne w związku z jednostronnym ukierunkowaniem sądu na określony rezultat będący zgodny z interesem organów i naruszającym prawa obywatela do sądu oraz rzetelnego i bezstronnego rozpoznania jego sprawy;