Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Wyrok NSA z dnia 22 października 2019 r., sygn. II OSK 2984/17

Zagospodarowanie przestrzenne

 

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Leszek Kiermaszek Sędziowie: sędzia NSA Teresa Zyglewska (spr.) sędzia del. WSA Agnieszka-Wilczewska-Rzepecka Protokolant: starszy sekretarz sądowy Agnieszka Chustecka po rozpoznaniu w dniu 22 października 2019 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej T. sp. j. z siedzibą w P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 2 sierpnia 2017 r. sygn. akt IV SA/Po 336/16 w sprawie ze skargi T. sp. j. z siedzibą w P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] stycznia 2016 r. nr [...] w przedmiocie określenia dopuszczalnych poziomów hałasu przenikającego do środowiska oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 2 sierpnia 2017 r., sygn. akt IV SA/Po 336/16 Wojewódzki Sąd Administracyjny uchylił zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Starosty [...] z [...] kwietnia 2015 r., nr [...] oraz zasądził zwrot kosztów postępowania na rzecz T. sp.j. (skarżącego).

Z powyższym rozstrzygnięciem nie zgodził się skarżący i w skardze kasacyjnej zarzucił mu:

1) naruszenie prawa materialnego przez jego niewłaściwe zastosowanie, to jest naruszenie art.174 pkt1 p.p.s.a., poprzez:

a) pominięcie normy wyrażonej art. 61 ust. 2 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. z 2017 r., poz.1073), dalej "u.p.z.p.", w zw. z art. 115 oraz art. 114 ust. 2 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 - Prawo ochrony środowiska (Dz.U. z 2017 r., poz. 519 ze zm.), dalej "p.o.ś." - poprzez uznanie przez WSA zasadności rozstrzygnięcia organu I instancji, to jest że przepis ten nie ma zastosowania w niniejszej sprawie i wynikające z tego błędne uznanie, że inwestycja skarżącego nie jest zlokalizowana na terenie przeznaczonym na ten cel w planie miejscowym, który utracił moc na podstawie art. 67 ust. 1 ustawy, o której mowa w art. 88 ust.1 u.p.z.p., co winno skutkować wyłączeniem stosowania przepisu art. 61 ust. 1 tej ustawy i uchyleniem wymogu stosowania tzw. zasad dobrego sąsiedztwa (kontynuacji) w stosunku do takich inwestycji;

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00