Wyrok NSA z dnia 21 listopada 2019 r., sygn. II OSK 33/18

Ochrona środowiska

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Andrzej Wawrzyniak Sędziowie sędzia NSA Barbara Adamiak sędzia del. WSA Piotr Korzeniowski /spr./ Protokolant asystent sędziego Tomasz Bogdan Godlewski po rozpoznaniu w dniu 21 listopada 2019 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Zakładu Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej w S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 15 września 2017 r., sygn. akt IV SA/Wa 1068/17 w sprawie ze skargi Zakładu Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej w S. na decyzję Głównego Inspektora Ochrony Środowiska z dnia [...] lutego 2017 r., nr [...] w przedmiocie wymierzenia administracyjnej kary pieniężnej 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od Zakładu Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej w S. na rzecz Głównego Inspektora Ochrony Środowiska kwotę 360 (trzysta sześćdziesiąt) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z 15 września 2017 r., sygn. IV SA/Wa 1068/17, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie (dalej: Sąd I instancji), po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 września 2017 r. sprawy ze skargi Zakładu Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej w S. (dalej: ZGKiM w S.) na decyzję Głównego Inspektora Ochrony Środowiska (dalej: GIOŚ) z [...] lutego 2017 r., nr [...], w przedmiocie wymierzenia administracyjnej kary pieniężnej, oddalił skargę.

W motywach rozstrzygnięcia Sąd I instancji wskazał, że bezzasadny jest zarzut naruszenia przepisów postępowania (art. 10 § 1 k.p.a. w zw. z art. 145 § 1 pkt 4 k.p.a.). W niniejszej sprawie nie można mówić o sytuacji, w której strona bez własnej winy nie brała udziału w postępowaniu. Zdaniem Sądu I instancji, z akt sprawy wynika, że skarżący nie tylko nie został pozbawiony prawa do udziału w postępowaniu, ale brał w tym postępowaniu czynny udział, zarówno przed organem I, jak i II instancji. Skarżącemu doręczono zawiadomienie o wszczęciu postępowania (k. 4 akt administracyjnych). W rozprawie administracyjnej przeprowadzonej w dniu [...] grudnia 2015 r. (k. 5 akt administracyjnych) brało udział dwóch pełnomocników skarżącego, tj. A. S. (upoważniony przez dyrektora ZGKiM w S.) oraz J. G. (działający z dalszego pełnomocnictwa radcy prawnego P. P.), a GIOŚ w piśmie z [...] grudnia 2016 r. (k. 11 akt administracyjnych) zawiadomił skarżącego o zakończeniu zabierania dowodów i materiałów. Z akt sprawy wynika, że decyzja organu I instancji została doręczona na adres skarżącego (Zakład Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej w S., [...] S., ul. [...]), a nie adres kancelarii radcy prawnego P. P. (k. 7 akt administracyjnych). Sąd I instancji zwrócił uwagę, że skarżący był w postępowaniu reprezentowany przez dwóch pełnomocników - obok radcy prawnego P. P. działał bowiem niezależnie A. S., upoważniony na druku firmowym skarżącego zakładu. Z akt sprawy nie wynika, aby strona wskazała, na adres którego z dwóch pełnomocników ma być dokonane doręczenie. W takim przypadku wyboru dokonuje organ. Według Sądu I instancji, doręczenie dokonane na adres skarżącego, wskazany w pełnomocnictwie dla A. S., było zgodne z art. 40 § 2 k.p.a.