Wyrok NSA z dnia 10 września 2019 r., sygn. I OSK 3335/18

Inne

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Mirosław Wincenciak Sędziowie: Sędzia NSA Maciej Dybowski Sędzia del. WSA Teresa Kurcyusz-Furmanik (spr.) Protokolant asystent sędziego Kamila Wojciechowska po rozpoznaniu w dniu 10 września 2019 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej M. W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 25 kwietnia 2018 r. sygn. akt II SA/Rz 1770/15 w sprawie ze skargi M. W. na niewykonanie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 9 października 2013 r. sygn. akt II SAB/Rz 64/11 oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 25 kwietnia 2018 r. sygn. akt II SA/Rz 1770/15, po rozpoznaniu na rozprawie sprawy ze skargi M. W. na niewykonanie prawomocnego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie wydanego w sprawie II SAB/Rz 64/11, oddalono skargę przyjmując do orzekania następujący stan faktyczny i prawny.

Sąd I instancji, działając na podstawie art. 149 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (w brzmieniu publ. Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 - zwanej dalej "P.p.s.a."), po rozpoznaniu skargi M. W. (dalej "strona") na bezczynność [...] w [...] stwierdził, że organ ten pozostaje w bezczynności co do rozpatrzenia odwołania strony, a bezczynność ta miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa. Zobowiązał nadto Kolegium do rozpatrzenia odwołania strony w terminie 14 dni od dnia zwrotu akt sprawy organowi (wyrok z dnia z dnia 9 października 2013 r., sygn. akt II SAB/Rz 64/11).

Jak wynikało z uzasadnienia ww. wyroku, strona domagała się rozpoznania odwołania od decyzji wydanej przez [...] w dniu [...] maja 2008 r. w przedmiocie podziału działek nr [...] i nr [...] położonych w [...]. Zdaniem Sądu, złożenie przez stronę wniosku wszczęło postępowanie odwoławcze, które powinno być zakończone stosownym rozstrzygnięciem. Sąd nie przesądził o charakterze tego rozstrzygnięcia, lecz stwierdził, że jego brak musi skutkować przyjęciem bezczynności organu.