Wyrok NSA z dnia 4 kwietnia 2019 r., sygn. II OSK 988/18

Opuszczenie miejsca stałego pobytu, będące podstawą do wydania decyzji, o której mowa w art. 35 ustawy o ewidencji ludności, co do zasady musi mieć charakter dobrowolny. Natomiast w sytuacji, gdy opuszczenie przez daną osobę miejsca stałego pobytu jest powodowane zgodnymi z prawem władczymi działaniami organów państwa (np. w przypadku wykonania w drodze egzekucji wyroku nakazującego eksmisję z lokalu), to przy ustalaniu spełnienia przesłanek do wymeldowania tej osoby przesłanka dobrowolności nie może być brana pod uwagę, ponieważ oczywistym jest, że te działania organów najczęściej nie są zgodne z wolą osoby, która ma opuścić lokal.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Andrzej Wawrzyniak /spr./ Sędziowie sędzia NSA Tomasz Zbrojewski sędzia del. NSA Jerzy Solarski po rozpoznaniu w dniu 4 kwietnia 2019 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej P. Z. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 21 grudnia 2017 r. sygn. akt II SA/Op 487/17 w sprawie ze skargi P. Z. na decyzję Wojewody Opolskiego z dnia [...] sierpnia 2017 r. nr [...] w przedmiocie wymeldowania oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu wyrokiem z dnia 21 grudnia 2017 r. oddalił skargę P. Z. na decyzję Wojewody Opolskiego z dnia [...] sierpnia 2017 r. w przedmiocie wymeldowania.