Wyrok NSA z dnia 11 grudnia 2019 r., sygn. II GSK 3590/17

Transport

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Cezary Pryca Sędzia NSA Joanna Sieńczyło-Chlabicz Sędzia del. WSA Tomasz Smoleń (spr.) Protokolant Patrycja Kołtan-Kozłowska po rozpoznaniu w dniu 11 grudnia 2019 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej B. sp. z o.o. sp. k. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 25 maja 2017 r. sygn. akt II SA/Sz 250/17 w sprawie ze skargi B. sp. z o.o. sp. k. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] grudnia 2016 r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za naruszenie przepisów o transporcie drogowym 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od B. z o.o. sp. k. na rzecz Głównego Inspektora Transportu Drogowego kwotę 2700 (słownie: dwa tysiące siedemset) złotych tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie wyrokiem z dnia 25 maja 2017 r. oddalił skargę B. Spółki z o.o. s.k. w S. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego w Warszawie z dnia [...] grudnia 2016 r. nr [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej.

Wyrok Sąd I instancji wydał w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych:

Decyzją z dnia 14 kwietnia 2016 r., nr [...] wydaną na podstawie art. 92a ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2013 r., poz. 1414 ze zm., zwanej dalej: "u.t.d."), Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Transportu Drogowego w Szczecinie (dalej w skrócie: "ZWITD w Szczecinie"), nałożył na B. Spółkę z o.o. Spółkę komandytową z siedzibą w Szczecinie (dalej spółka, skarżąca) karę pieniężną w wysokości 20.000 zł za naruszenie przepisów dotyczących transportu drogowego.

W uzasadnieniu decyzji organ wskazał na podjęte wobec spółki czynności kontrolne w siedzibie przedsiębiorstwa. Zakres kontroli obejmował okres działalności skarżącej od 8 lutego 2015 r. do 8 lutego 2016 r. W spółce w okresie 6 miesięcy przed dniem rozpoczęcia kontroli na podstawie umowy o pracę nie zatrudniono kierowców realizujących przewozy drogowe, natomiast korzystano ze świadczenia przez 25 kierowców usług prowadzenia pojazdu na podstawie umowy współpracy, zawartej pomiędzy kontrolowanym przedsiębiorstwem a firmą B. Spółką z o.o. Sp.k., prowadzącą agencję pośrednictwa pracy. Organ ustalił, że wykonywanie transportu drogowego stanowiło główny przedmiot działalności gospodarczej przedsiębiorstwa na podstawie zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego, licencji wspólnotowej na wykonywanie międzynarodowego zarobkowego przewozu drogowego rzeczy z ważnością na okres od 10 marca 2015 r. do 9 marca 2020 r., licencji na wykonywanie transportu drogowego w zakresie pośrednictwa przy przewozie rzeczy z ważnością do dnia 13 kwietnia 2016 r.