Wyrok NSA z dnia 22 października 2019 r., sygn. II GSK 2742/17

Transport

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Andrzej Kuba, Sędzia NSA Gabriela Jyż (sprawozdawca), Sędzia del. WSA Stefan Kowalczyk, Protokolant Agnieszka Kulesza, po rozpoznaniu w dniu 22 października 2019 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Głównego Inspektora Transportu Drogowego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 13 kwietnia 2017 r. ,sygn. akt III SA/Po 802/16 w sprawie ze skargi M. M. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] maja 2016 r., nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za naruszenie przepisów o transporcie drogowym 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Głównego Inspektora Transportu Drogowego na rzecz M. M. kwotę 900 (słownie: dziewięćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu, wyrokiem z 13 kwietnia 2017 r., uwzględnił skargę M. M. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z [...] maja 2016 r., w przedmiocie kary pieniężnej za naruszenie przepisów o transporcie drogowym, uchylając tą decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Wielkopolskiego Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] marca 2015 r. Postanowił również o kosztach postępowania sądowego.

Sąd I instancji orzekał w następującym stanie sprawy:

Wielkopolski Wojewódzki Inspektor Transportu Drogowego wymienioną decyzją nałożył na skarżącego karę pieniężną w kwocie 8.000 zł w związku z wykonywaniem przewozu regularnego bez wymaganego zezwolenia, bez wymaganego zaświadczenia na wykonywanie publicznego transportu zbiorowego albo potwierdzenia zgłoszenia przewozu w publicznym transporcie zbiorowym (załącznik nr 3 lp.2.1. do ustawy z dnia 6 września 2001r. o transporcie drogowym (Dz.U. z 2013r. poz. 1414 ze zm., dalej: u.t.d.)). Podstawą decyzji były ustalenia kontroli przeprowadzonej w dniu 26 października 2015 r. w miejscowości O. podczas, której poddano kontroli autobus, którym wykonywano w imieniu strony przewóz dzieci do szkoły trasie O. - D. - O., która została określona w rozkładzie jazdy okazanym przez kierowcę autobusu jako trasa A3. W toku wszczętego postępowania skarżący wyjaśnił, że przewozy dzieci do szkoły wykonywał na podstawie umowy zawartej z Urzędem Miasta i Gminy O., przy której zawarciu ustnie został poinformowany, że nie są to przewozy regularne specjalne i nie musi ubiegać się o zezwolenie, co potwierdzone zostało przez Burmistrza w piśmie z 5 listopada 2015 r. będącego odpowiedzią na wniosek o wydanie takiego zezwolenia złożonego przez skarżącego po przeprowadzeniu kontroli. Zdaniem organu skarżący wykonywał regularne specjalne przewozy drogowe osób (uczniów) m.in. na trasie przejazdu O. - D. - O. bez zezwolenia, naruszając tym art. 18 ust. 1 ustawy o transporcie drogowym.