Wyrok NSA z dnia 25 kwietnia 2019 r., sygn. II GSK 1060/17

Transport

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Joanna Kabat-Rembelska Sędzia NSA Małgorzata Rysz (spr.) Sędzia del. WSA Ewa Cisowska-Sakrajda Protokolant Emilia Wiązowska po rozpoznaniu w dniu 25 kwietnia 2019 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Głównego Inspektora Transportu Drogowego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 7 grudnia 2016 r. sygn. akt III SA/Po 327/16 w sprawie ze skarg M. L. na decyzje Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] lutego 2016 r. nr [...], [...] lutego 2016 r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za naruszenie przepisów o transporcie drogowym 1. uchyla zaskarżony wyrok, 2. oddala skargi, 3. zasądza od M. L. na rzecz Głównego Inspektora Transportu Drogowego 3600 (trzy tysiące sześćset) złotych tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z 7 grudnia 2016 r. (sygn. akt III SA/Po 327/16) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu (dalej zwany "WSA"), działając na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) i c) w związku z art. 135 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (obecnie tekst jedn. Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.; dalej zwanej "ppsa"), uwzględnił skargi M. L. (dalej zwanego "Skarżącym"), uchylając zaskarżone decyzje Głównego Inspektora Transportu Drogowego (dalej zwanego "GITD") z [...] lutego 2016 r. (nr [...]) i z [...] lutego 2016 r. (nr [...]) oraz poprzedzające je decyzje Wielkopolskiego Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego (zwanego dalej "WITD") z [...] listopada 2015 r. (nr [...]) i z [...] grudnia 2015 r. (nr [...]) w przedmiocie kary pieniężnej za naruszenie przepisów o transporcie drogowym. Ponadto WSA zasądził od GITD na rzecz Skarżącego 640 zł tytułem zwrotu kosztów sądowych.

WSA orzekał w następującym stanie sprawy.

W dniu [...] września 2015 r. o godz. 8:30 w miejscowości [...] przeprowadzono kontrolę dwóch autobusów (kierowanych przez M. L. i J. S.), którymi wykonywany był w imieniu Skarżącego krajowy transport drogowy osób. Ustalono, że przewóz polegał na dowozie dzieci do szkół w [...], [...] i [...], przy czym kierowcy realizowali przewozy w dni, kiedy we wskazanych placówkach oświatowych były prowadzone zajęcia dydaktyczne, a pasażerami byli wyłącznie uczniowie wspomnianych szkół. Kierowcy (przesłuchani w charakterze świadków) zeznali, że: 1) przewozy dzieci odbywały się zawsze o tych samych godzinach i z tych samych przystanków, chyba że dyrekcja szkoły zgłosiła, że z jakichś przyczyn nie było potrzeby przewozu, 2) dzieci były zabierane z przystanków autobusowych albo z miejsc wyznaczonych przez gminę, 3) trasa była zawsze taka sama.