Wyrok NSA z dnia 23 stycznia 2019 r., sygn. I GSK 1156/16

Podatek akcyzowy

 

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Barbara Stukan-Pytlowany Sędzia NSA Ludmiła Jajkiewicz (spr.) Sędzia del. WSA Piotr Kraczowski Protokolant Patrycja Czubała po rozpoznaniu w dniu 23 stycznia 2019 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Spółki A od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 22 czerwca 2016 r. sygn. akt I SA/Sz 1398/15 w sprawie ze skarg Spółki A na decyzje Dyrektora Izby Celnej w Szczecinie z dnia [...] października 2015 r. nr [...], nr [...], nr [...] w przedmiocie podatku akcyzowego 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Szczecinie; 2. zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Szczecinie na rzecz Spółki A 1800 (jeden tysiąc osiemset) złotych tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie wyrokiem z 22 czerwca 2016 r., sygn. akt I SA/Sz 1398/15, działając na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - (tekst jednolity: Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm., dalej: p.p.s.a.) oddalił skargi Spółki A na decyzje Dyrektora Izby Celnej w Szczecinie - z [...] października 2015 r. w przedmiocie podatku akcyzowego za marzec 2006 r. wraz z odsetkami za zwłokę, - za styczeń 2006 r. wraz z odsetkami za zwłokę, a także - za kwiecień 2006 r. wraz z odsetkami za zwłokę.

Sąd I instancji podał, że zaskarżonymi decyzjami Dyrektor Izby Celnej w Szczecinie uchylił w całości decyzje organów I instancji i orzekł co do istoty sprawy.

Powyższe decyzje zostały wydane w wyniku ponownego rozpoznania sprawy na skutek wyroku wydanego przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie z 11 lutego 2015 r. w sprawie o sygn. akt I SA/Sz 902/14, którym uchylono zaskarżone decyzje Dyrektora Izby Celnej w Szczecinie z [...] maja 2014 r. Sąd w uzasadnieniu ww. wyroku, stwierdził, że zasadnie organ odwoławczy zakwestionował oświadczenia nabywców oleju opałowego (osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej), w których adresy osób widniejących na oświadczeniach były fikcyjne, bowiem takie braki formalne oświadczeń uniemożliwiały identyfikację nabywcy oleju. Zasadnie też zakwestionowano (w decyzji dotyczącej marca 2006 r.) oświadczenie osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej, gdyż nabywca oleju opałowego wskazany w oświadczeniu nie potwierdził faktu nabycia takiego oleju. Niezasadnie jednak - zdaniem tego Sądu - w zaskarżonych decyzjach zakwestionowano oświadczenia złożone przez jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej i podmioty prowadzące działalność gospodarczą - z powodu braku daty ich złożenia. Sąd wskazał, że - w odniesieniu do oświadczeń osób fizycznych, w których wskazano fikcyjne adresy - organ powinien uwzględnić wskazania zawarte w wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 12 lutego 2015 r. o sygn. akt SK 14/12