Wyrok NSA z dnia 25 stycznia 2019 r., sygn. II GSK 4952/16

Transport

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Maria Jagielska (spr.) Sędzia NSA Andrzej Kuba Sędzia del. WSA Sylwester Miziołek Protokolant starszy asystent sędziego Michał Stępkowski po rozpoznaniu w dniu 25 stycznia 2019 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Głównego Inspektora Transportu Drogowego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 21 czerwca 2016 r. sygn. akt III SA/Po 213/16 w sprawie ze skargi D. W. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] stycznia 2016 r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za naruszenie przepisów o transporcie drogowym oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 21 czerwca 2016 r. o sygn. akt III SA/Po 213/16 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu po rozpoznaniu skargi D. W. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego (GITD) z dnia [...] stycznia 2016 r. w przedmiocie kary pieniężnej za naruszenie przepisów o transporcie drogowym, uchylił zaskarżoną decyzję i orzekł o kosztach postępowania.

Z uzasadnienia wyroku wynika, że za podstawę rozstrzygnięcia Sąd I instancji przyjął następujące ustalenia.

Decyzją z dnia [...] stycznia 2016 r. GITD utrzymał w całości w mocy decyzję Wielkopolskiego Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] lipca 2015 r. o nałożeniu na D. W., na podstawie art. 92a ust. 1, 6 i 7 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2013 r. poz. 1414 ze zm., obecny tekst jednolity: Dz. U. z 2017 r. poz. 2200 ze zm.; dalej: u.t.d.), kary pieniężnej w łącznej wysokości 6000 zł za: 1/ nierejestrowanie za pomocą urządzenia rejestrującego lub cyfrowego urządzenia rejestrującego na wykresówce lub karcie kierowcy wskazań w zakresie prędkości pojazdu, aktywności kierowcy i przebytej drogi (5 tyś. zł zgodnie z lp. 6.2.1. załącznika Nr 3 do u.t.d.) i 2/ wykonywanie przewozu drogowego pojazdem wyposażonym w urządzenie rejestrujące lub cyfrowe urządzenie rejestrujące bez wymaganego sprawdzenia okresowego, badania kontrolnego lub kalibracji (1 tyś. zł zgodnie z lp. 6.1.4. załącznika Nr 3 do u.t.d.). GITD wskazał, że powyższe naruszenia prawa stwierdzono w wyniku, przeprowadzonej 7 maja 2015 r. w B., kontroli drogowej kierowanego przez przedsiębiorcę D. W. pojazdu ciężarowego wykonującego przewóz drogowy rzeczy (kamienia) z jednego placu budowy na drugi w tej samej wsi. Ujawniony w pojeździe tachograf nie posiadał legalizacji (brak ważności okresowej urządzenia) i nie było w nim założonej prawidłowej wykresówki, co oznaczało, że kierowca poruszał się po drodze publicznej bez rejestracji czasu pracy, jazdy i odpoczynku na wykresówce. Kontrolę udokumentowano protokołem oraz sporządzono dokumentację fotograficzną, zaś kierowcę przesłuchano jako świadka, który okazał wypis z zaświadczenia na przewozy drogowe na potrzeby własne. GITD uznał, że realizowany przez stronę przewóz nie był objęty wyjątkiem ustanowionym w art. 13 ust. 1 lit. h) rozporządzenia (WE) nr 561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego [...] (Dz. U. UE z dnia 11 kwietnia 2006 r. L 102, s. 1 ze zm.; dalej: rozporządzenie nr 561/2006) w związku z art. 3 ust. 2 rozporządzenia Rady (EWG) Nr 3821/85 z dnia 20 grudnia 1985 r. w sprawie urządzeń rejestrujących stosowanych w transporcie drogowym (Dz. U. UE z dnia 31 grudnia 1985 r. L 370, s. 8 ze zm., Polskie wydanie specjalne z 2004 r. rozdz. 07, t. 1, s. 227; dalej: rozporządzenie nr 3821/85). Wyjątek ten ma zastosowanie do przewozów pojazdami używanymi w związku z utrzymaniem i kontrolą dróg, a strona nie wykazała, iż realizowała przewóz w ramach którejkolwiek z przedstawionych umów cywilnoprawnych, których przedmiotem był remont nawierzchni drogi. Organ wskazał, że strona w trakcie przesłuchania nie wspomniała o tym fakcie kontrolerom.