Wyrok NSA z dnia 23 stycznia 2019 r., sygn. I GSK 1259/16

Podatek akcyzowy

 

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Barbara Stukan-Pytlowany Sędzia NSA Ludmiła Jajkiewicz (spr.) Sędzia del. WSA Piotr Kraczowski Protokolant Patrycja Czubała po rozpoznaniu w dniu 23 stycznia 2019 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Z. M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 2 marca 2016 r. sygn. akt III SA/Łd 9/16 w sprawie ze skargi Z. M. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Łodzi z dnia [...] sierpnia 2011 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia i zwrotu nadpłaty w podatku akcyzowym 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od Z. M. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Łodzi 3600 (trzy tysiące sześćset) złotych tytułem częściowego zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi wyrokiem z 2 marca 2016 r., sygn. akt III SA/Łd 9/16, na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - (tekst jednolity: Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm., dalej: p.p.s.a.) oddalił skargę Z. M. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Łodzi z [...] sierpnia 2011 r. w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku akcyzowym i zwrotu tego podatku.

Przedstawiając stan sprawy Sąd wskazał, że skarżący prowadząc działalność w okresie od stycznia do grudnia 2008 r. dokonywał nabycia wewnątrzwspólnotowego towaru w postaci oleju smarowego oznaczonego kodem CN 2710 19 81 - 2710 19 99, a następnie sprzedawał olej na terenie kraju. Z tego tytułu składał deklaracje podatkowe AKC-3 i AKC-3D oraz wpłacał należny podatek akcyzowy, łącznie w kwocie 322.380 zł.

6 kwietnia 2011 r. skarżący wystąpił do Naczelnika Urzędu Celnego I w Łodzi z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty w podatku akcyzowym za rok 2008 w kwocie 322.380 zł., albowiem jego zdaniem uprzednio wykazany i uiszczony podatek był nienależny. Do wniosku załączono 11 korekt deklaracji AKC-3 wraz załącznikami AKC-3/D. W uzasadnieniu podał, że czynność przywozu do kraju nabywanych w państwach WE olejów smarowych oznaczonych kodem CN 2710 19 81 - 2710 19 99, wykorzystanych do celów innych niż napędowe lub opałowe albo sprzedaż tych wyrobów na terytorium RP winna być zwolniona z podatku akcyzowego w okresie od 1 stycznia do 31 grudnia 2008 r. w oparciu o bezpośrednio stosowane przepisy prawa wspólnotowego, tj. art. 3 ust. 1 dyrektywy Rady 92/12/EWG z dnia 25 lutego 1992 r. w sprawie ogólnych warunków dotyczących wyrobów objętych podatkiem akcyzowym, ich przechowywania, przepływu i kontrolowania (Dz.U.L.1992.76.1, dalej: dyrektywa horyzontalna), jak i art. 2, art. 3, art. 4 ust. 2 i art. 20 dyrektywy Rady 2003/96/WE z dnia 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej (Dz.U.L.2003.283.51, dalej: dyrektywa energetyczna). Zdaniem skarżącego w § 13 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 kwietnia 2004 r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego (Dz. U. z 2006 r. Nr 72, poz. 500 ze zm.) ustawodawca przewidział zwolnienia od podatku akcyzowego uzależnione od ziszczenia się szeregu uciążliwych, w istocie niemożliwych do spełnienia warunków.