Wyrok NSA z dnia 25 września 2019 r., sygn. II FSK 3286/17

Podatek od nieruchomości

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Aleksandra Wrzesińska-Nowacka, Sędzia NSA Stanisław Bogucki (sprawozdawca), Sędzia WSA (del.) Marek Olejnik, Protokolant Paweł Koluch, po rozpoznaniu w dniu 11 września 2019 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej J. S.A. z siedzibą w K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 6 czerwca 2017 r., sygn. akt I SA/Rz 239/17 w sprawie ze skargi J. S.A. z siedzibą w K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Rzeszowie z dnia 25 stycznia 2017 r., nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2015 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości, 2) uchyla w całości decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Rzeszowie z dnia 25 stycznia 2017 r., nr [...], 3) zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Rzeszowie na rzecz J. S.A. z siedzibą w K. kwotę 1260 (słownie: jeden tysiąc dwieście sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

1. Wyrokiem z dnia 6 czerwca 2017 r. o sygn. I SA/Rz 23917 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie oddalił skargę J. S.A. z siedzibą w K. (dalej: skarżąca) na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Rzeszowie (dalej: SKO w Rzeszowie) z dnia 25 stycznia 2017 r., nr [...] wydaną w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2010 r. Jako podstawę prawną powołano art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 718 ze zm., dalej: p.p.s.a.). Wyrok (podobnie, jak pozostałe powołane w uzasadnieniu orzeczenia) jest dostępny na stronie internetowej http://orzeczenia.nsa.gov.pl/.

2. Przebieg postępowania przed organami podatkowymi (przedstawiony przez WSA w Rzeszowie).

2.1. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w uzasadnieniu wyroku podał, że decyzją z dnia 14 września 2016 r. Prezydent Miasta R. określił skarżącej zobowiązanie podatkowe w podatku od nieruchomości za 2015 r. w wysokości 93.343 zł. W trakcie czynności oględzin, przeprowadzonych w dniu 3 listopada 2015 r. ustalono, że na terenie miasta w 2015 r. znajdowało się 8 totemów reklamowych skarżącej, umiejscowionych na ulicach: [...]. Skarżąca wyjaśniła, że nieujawnione w deklaracjach totemy posadowione są na nieruchomościach niestanowiących jej własności, dlatego też urządzenia te do niej nie należą. W ocenie organów obowiązek podatkowy w podatku od nieruchomości za 2015 r. od budowli w postaci totemów reklamowych spoczywał na skarżącej. Nie dotyczy to jednak totemu zlokalizowanego przy ul. P., w przypadku którego nie udało się ustalić, czy obowiązek podatkowy powstał w 2015 r. czy też dopiero w roku 2016 r. Organy przyjęły, że totemy reklamowe (za wyjątkiem tych, zlokalizowanych przy ul. [...]) spełniają kryteria budowli, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 95, poz. 613 ze zm., dalej: u.p.o.l.) gdyż są trwale związane z gruntem. W kwestii tego związania organy wyraziły pogląd, że w tym wypadku wystarczające jest stwierdzenie, że oddany obiekt jest przymocowany do gruntu, przez co stawia czoło czynnikom atmosferycznym, na niego oddziałującym. Bez znaczenia jest tu technologia przymocowania oraz możliwości przeniesienia całego obiektu.