Wyrok NSA z dnia 23 lipca 2019 r., sygn. I FSK 1108/17

Przepis art. 141 § 4 P.p.s.a. można naruszyć w stopniu mającym istotny wpływ na wynik sprawy, jeżeli uzasadnienie orzeczenia nie pozwala jednoznacznie ustalić przesłanek, jakimi kierował się wojewódzki sąd administracyjny podejmując zaskarżone orzeczenie, a wada ta nie pozwala na kontrolę kasacyjną orzeczenia.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Maria Dożynkiewicz, Sędzia NSA Małgorzata Niezgódka-Medek (sprawozdawca), Sędzia WSA del. Maja Chodacka, Protokolant Katarzyna Nowik, po rozpoznaniu w dniu 23 lipca 2019 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej P. spółka cywilna w K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 27 kwietnia 2017 r. sygn. akt I SA/Ke 213/17 w sprawie ze skargi P. spółka cywilna w K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Kielcach z dnia 20 grudnia 2016 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za grudzień 2012 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości i sprawę przekazuje Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Kielcach do ponownego rozpoznania, 2) zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Kielcach na rzecz P. spółka cywilna w K. kwotę 3000 (trzy tysiące) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Skarga kasacyjna P. s.c. w K. dotyczy wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z 27 kwietnia 2017 r., sygn. akt I SA/Ke 213/17. W orzeczeniu tym Sąd pierwszej instancji, na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., obecnie Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, ze zm.) zwanej dalej "P.p.s.a.", oddalił skargę tej Spółki na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Kielcach z 20 grudnia 2016 r., wydaną w przedmiocie podatku od towarów i usług za grudzień 2012 r.

Z przedstawionego przez Sąd pierwszej instancji stanu faktycznego sprawy wynikało, że Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w K. w decyzji z 13 lipca 2015 r. rozliczył Spółce w sposób odmienny od deklarowanego przez nią, podatek od towarów i usług za wyżej wskazany okres rozliczeniowy 2012 r. oraz określił jej za ten okres dodatkowe zobowiązanie podatkowe. Powodem zmiany pierwotnego rozliczenia Podatnika było m.in. ustalenie przez organ pierwszej instancji, że Spółka zastosowała nieprawidłową stawkę podatku VAT w wysokości 8% do usług udostępniania toalet publicznych świadczonych na dworcu P. w W. oraz nieewidencjonowała za pomocą kasy rejestrującej obrotów z tytułu usług udostępniania toalet publicznych na dworcu P. w W., świadczonych na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. Podstawą zakwestionowania przez organ pierwszej instancji prawa do stosowania przez Spółkę preferencyjnej stawki VAT 8%, były ustalenia wskazujące, iż usługi we wskazanym zakresie nie zostały wymienione w załączniku nr 3 do ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm., obecnie Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, ze zm.), zwanej dalej "u.p.t.u.", zatem zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 tej ustawy do wyżej wymienionych usług ma zastosowanie stawka VAT podstawowa w wysokości 23%. Podstawą do ustalenia dodatkowego zobowiązania podatkowego był zaś art. 111 ust. 2 u.p.t.u.